Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΗΣ

Γεια σας παιδιά, είμαι ο Μπαμπούλης το ξωτικούλι.

Ελαβα ένα μήνυμα ότι κάποια παιδιά , εδώ σ’ αυτό το σχολείο, έμαθαν για μένα και πως τους προκαλώ φόβο.

Με φοβούνται λέει… ποιον εμένα; Αν είναι δυνατόν.

Γι αυτό κι εγώ αποφάσισα να έρθω εδώ και να γνωριστούμε.

Νάμαι λοιπόν…

Πώς σας φαίνομαι;

Δείχνω κακός σαν τέρας;

Εντάξει είμαι λίγο ασχημούλης κι έχω κάποια ελατωματάκια, αλλά τέρας; Τέρας;  Όχι βέβαια , με τίποτα δεν με λέει κανείς τέρας εμένα.

Ναι,  είμαι λίγο πειραχτήρι και μου αρέσει να σκαρώνω φάρσες και να γελάμε με τους φίλους μου τα παιδιά.

Γιατί πρέπει να ξέρετε πως μόνο τα παιδιά μπορούν να γίνουν φίλοι μου. Εσάς δεν σας αρέσει αυτό;

Και , αλήθεια σας λέω, είμαι ένα ξωτικό, ένα χαρούμενο και γελαστό ξωτικό. Όλα τα ξωτικά έτσι είναι. Εγώ δεν έχω γνωρίσει κανένα στριμμένο και γκρινιάρικο ξωτικό και πιστέψτε με γνωρίζω πολλά, πάρα πολλά κι όλα είναι περίπου σαν εμένα. ΄Αλλα βέβαια είναι λίγο πιο ψηλά, άλλα λίγο πιο χοντρά... Αλλά δεν έχω γνωρίσει κανένα που να είναι  κακό.

Το όνομα που μου χάρισε η νεράιδα νονά μου είναι Μπαμπούλας ή Μπαμπούλης, ( όχι Μπάμπης…)  κι αυτό γιατί αγαπάω τόσο πολύ τον μπαμπά μου που τον φωνάζω χαϊδευτικά Μπαμπούλη ή Μπαμπουλάκο κι όχι μπαμπάκα όπως τον φωνάζουν άλλα παιδιά. Μα και τη μαμά μου δεν την αγαπάω λιγότερο για αυτό κι εκείνη τη φωνάζω χαϊδευτικά μαμούλα ή μαμουλίνα κι όχι μανούλα όπως τα΄αλλα παιδιά.

΄Ετσι μου βγήκε το όνομα Μπαμπούλης ή όταν είμαι πολύ ζωηρός με φωνάζουν Μπαμπούλα. Και να σας πώ ένα μυστικό, το βρίσκω πολύ τρυφερό και μου αρέσει πολύ.

Κι επειδή όπως σας είπα είμαι αστειούλης, μου αρέσει πολύ να σκαρώνω φάρσες στους φίλους μου και να γελάμε.

Θέλετε να σας πω μερικά από τα κατορθώματά μου.

Μια φορά λοιπόν πήγα κι ανακάτεψα τα ρούχα των φίλων μου του Θοδόση και της Αννούλας κι έτσι η ντουλάπα της ΄Αννας είχε αγορίστικα ρούχα και του Θοδόση είχε τα ρούχα της αδελφής του. Το κατάλαβαν βέβαια ότι το έκανα εγώ και για τιμωρία μ΄έβαλαν να κάνω τρεις τούμπες μπρος και τρεις τούμπες πίσω και ξεκαρδίστηκαν στα γέλια. Και μένα μ΄άρεσε πολύ. Μετά  για να τους βοηθήσω να ξαναβάλουν τα ρούχα σωστά στη θέση τους έπρεπε να μου βρουν 10 λέξεις που ν΄αρχίζουν από το δικό μου γράμμα Ξ.(Αλήθεια εσείς μπορείτε να βρείτε λέξεις από ξ;)

Μια άλλη φορά πήγα στο σπίτι του Κυριάκου και του Γιώργου κι αφού παίζαμε όλο το απόγευμα μετά τα διαβάσματά τους , όταν ήρθε η ώρα για το γάλα τους, εγώ τους έριξα κρυφά αλάτι κι αυτοί το έφτυσαν στον νεροχύτη . Κι η μαμά τους φώναζε. Εκείνοι όμως κατάλαβαν και γελούσαν . Μετά για τιμωρία μ΄έβαλαν να τους κάνω αστείες γκριμάτσες και γελούσαν-γελούσαν μέχρι που τους πήρε ο ύπνος.

Ένα βράδυ είχα πάει στο σπίτι της Νατάσας και της Χρυσαυγής που είναι κι αυτές πολύ αγαπημένες  φίλες μου. Εκείνες λοιπόν μου ζήτησαν να τους διηγηθώ αστείες ιστορίες κι εγώ έλεγα- έλεγα κι εκείνες γελούσαν-γελούσαν… Όμως έτσι άργησαν πολύ να κοιμηθούν και το πρωί δεν ξυπνούσαν για να πάνε στο σχολείο κι η μαμά τους θύμωσε πολύ.

Όταν τ΄ απογεύματα παίζαμε κρυφτό στο πάρκο με τους φίλους μου, εγώ κρυβόμουν πίσω από τα δέντρα και μετά πετιόμουν και τους έκανα ΜΠΟΥ!!!Εκείνοι βέβαια το ήξεραν και το περίμεναν , αλλά έκαναν πως ξαφνιάζονταν και μετά έσκαγαν στα γέλια

-Μια φορά στο σπίτι του Μιχάλη και του Μανώλη τους κλείδωσα έξω από το δωμάτιό τους κι έπρεπε , για να τους αφήσω να μπουν, να λύσουν τον γρίφο:

 

 ΤΟΧΩ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ

 ΣΑΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ

ΔΕΙΧΝΩ Μ΄ΑΥΤΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ

ΚΙ ΕΙΜΑΙ ΟΜΟΡΦΟ ΠΑΙΔΙ.

 

Αλήθεια εσείς ξέρετε τι είναι;

 

Αυτά κι άλλα πολλά έκανα με τους φίλους μου , αλλά μόνο για να γελάμε και να περνάμε καλά.

Μια άλλη φορά στο σπίτι της Αγγελικούλας και του Διονύση, παίζαμε μαξιλαροπόλεμο και κυλιόμασταν στο πάτωμα, κάναμε τούμπες, τους γαργαλούσα και κάναμε ένα σωρό χαζομάρες, όταν δεν ξέρω πώς έγινε κι έπεσε κάτω κι έσπασε σε χίλια κομμάτια το καλό κρυστάλλινο βάζο της μαμάς τους κι εκείνη θύμωσε πολύ. Κοκκίνισε σαν ντομάτα από τον θυμό της και μου είπε:

-Είσαι πολύ άταχτος ξωτικούλη! Είσαι κακή παρέα για τα παιδιά μου. Κάνεις συνέχεια ζημιές. Θέλω να φύγεις και να μην ξαναπλησιάσεις κανένα παιδί.

-Όχι μαμά, είναι φιλαράκι μας, περνάμε τόσο καλά μαζί του! Είπε ο Διονύσης.

-Θα σου υποσχεθεί πως άλλη φορά θα είναι πιο προσεχτικός μαμά, άφησέ τον να μείνει είπε η Αγγελικούλα.

Αλλά η μαμά τους δεν άκουγε τίποτα και μου έδειξε την πόρτα για να φύγω.

Κι έτσι στενοχωρημένος κι απογοητευμένος, έφυγα κι άρχισα να ταξιδεύω πάνω σ΄ένα μαγικό σύννεφο . Κι από κει έβλεπα όλους τους φίλους μου κι ένοιωθα ότι είμαστε και πάλι μαζί.

Κι ενώ ταξίδευα , έμαθα πως κάποιος ανόητος έλεγε στους φίλους μου τα παιδιά, ότι ο Μπαμπούλας το ξωτικό είναι ένας κακός που έρχεται και τρομάζει τα παιδιά.

Αυτό είναι άδικο.

Μα να λένε τέτοια ψέματα για μένα; Για μένα που τρελαίνομαι να παίζω και να γελώ και να περνώ όμορφα με τα παιδιά;

Κι εντάξει να δεχτώ ότι παλιά κάποιοι μπορεί να το πίστευαν, αλλά σήμερα που εσείς είστε τόσο έξυπνα παιδιά, επιτρέπεται να πιστεύετε τέτοιες ανοησίες για μένα;

Για κοιτάξτε με προσεκτικά, νομίζετε πως μπορεί εγώ να θέλω να κάνω κακό σε κανέναν. Εγώ μόνο φίλους θέλω να έχω.

΄Εχω δε να σας πω κι ένα μεγάλο μυστικό , που λίγοι άνθρωποι το γνωρίζουν πάνω στη γη. Αλλά θα μου υποσχεθείτε πως δεν θα το πείτε πουθενά.

Λοιπόν τότε που γεννήθηκε ο Χριστούλης και κατέβηκαν πολλοί άγγελοι στη γη για να ψάλλουν στην φάτνη του, η μανούλα του η Παναγία του ζήτησε να μείνουν στη γη κι ο καθένα τους να γίνει φύλακας άγγελος σε ένα παιδί ώστε τα παιδιά να μην φοβούνται τίποτε και κανέναν. Κι έτσι έγινε. Πάντα κοντά μας είναι ένας όμορφος, φωτεινός, αόρατος άγγελος και μας προστατεύει και δεν μπορεί κανείς να μας κάνει κακό. Κι όπως σας είπα είναι αόρατος, μόνο αν κλείσουμε τα ματάκια μας και τον ονειρευτούμε, μπορεί να τον δούμε.

Και τώρα που σας είπα όσα είχα να σας πω, θα σας κάνω μια πρόταση. Αν θέλετε να έρθω στ΄αλήθεια μια μέρα στο σχολείο σας να παίξουμε, να γαργαληθούμε, να κάνουμε αστείες γκριμάτσες, να κυλιόμαστε στο πάτωμα, να κάνουμε τούμπες, να πούμε αστείες ιστορίες , να γελάμε και να περάσουμε τρέλα. Θέλετε ή υπάρχουν κάποιοι που φοβούνται ακόμα;