ΤΑΞΙΔΙ  ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ-ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ

Μια μέρα στο σχολείο μας η κυρία μας έδειξε την γη- υδρόγειο σφαίρα και ενθουσιαστήκαμε.

 Μας άρεσε πολύ που μετά τα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας, ήρθε η σειρά να γνωρίσουμε  και τις ηπείρους του πλανήτη μας μέσα από πολλές εικόνες και βίντεο που είδαμε στη συνέχεια στον διαδραστικό μας πίνακα.

Και μετά σειρά είχε το πλανητικό μας σύστημα .Μαγεία!..., όλοι αυτοί οι πλανήτες να κινούνται γύρω από τον ήλιο και γύρω από τον εαυτό τους σαν καλογυμνασμένα στρατιωτάκια , κάνοντας συνέχεια την ίδια κίνηση.

-Πόσο θα ήθελα να πάω ένα ταξίδι στο διάστημα, είπε ο Γιώργος.

-Και τι σε εμποδίζει; Ρώτησε η δασκάλα.

-Δεν έχω διαστημόπλοιο και δεν μπορώ ν΄αγοράσω γιατί θέλει πολλά χρήματα, απάντησε το παιδί.

-Μπορείς όμως να κάνεις αυτό το ταξίδι με τα φτερά της φαντασίας σου ,που δεν κοστίζει.

-Δηλαδή; Ρώτησε ο Δημήτρης

-Ας ξεκινήσουμε να φανταζόμαστε πώς θα ήταν αυτό το ταξίδι. Ποιος ή ποιοι θα ήθελαν να πάνε ταξίδι στο διάστημα;

-Όχι πολλοί για να χωράνε στο διαστημόπλοιο, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, είπε ο Νικόλας

-Ωραία, είπατε για διαστημόπλοιο, δηλαδή τι είναι αυτό;

-Πύραυλος!, είπε ο Αντώνης, γιατί το αεροπλάνο δεν μπορεί να πάει στο διάστημα.

-Είναι κάτι σαν αεροπλάνο, αλλά πιο γερό, που είναι όρθιο, όταν είναι σταματημένο και μετά όταν ανάψουν οι μηχανές πετάει προς τα πάνω, είπε ο Σπύρος.

-Τα παιδιά θα ξέρουν να το οδηγήσουν;

-Όχι υπάρχει κυβερνήτης και συγκυβερνήτης μέσα, αυτοί ξέρουν, είπε ο Μάριος.

-Άρα τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά;.

-Να τους ζητήσουν να τα πάρουν μαζί στο επόμενο ταξίδι τους, είπε ο Βασίλης

-Ξέρετε όμως πως όταν φεύγουμε από τη  σιγά- σιγά γινόμαστε ελαφρύτεροι και μετά κινούμαστε σαν να πετάμε;

-Ναι είναι η βαρύτητα , είπε ο Δημήτρης .

-Πρέπει λοιπόν πρώτα να μάθουν πώς θα κινούνται χωρίς βαρύτητα.

-Ναι και θα φοράνε ειδικές άσπρες στολές, γιατί δεν θα έχουν οξυγόνο για ν΄αναπνέουν, είπε ο Κωνσταντίνος.

-Ωραία λοιπόν , αφού γίνουν όλα αυτά, τι νομίζετε πως θα πρέπει να πάρουν μαζί τους στο ταξίδι τους.

-Φαγητό, νερό, παιχνίδια, φωτογραφική μηχανή, μεγεθυντικό φακό κι ειδικά σακουλάκια, χαρτιά για να γράφουμε και depon ( αυτά τα συζήτησε και τα΄αποφάσισε όλη η ομάδα από κοινού).

Και το ταξίδι ξεκινά….Το σχέδιο είναι να φτάσουν στον Δία και να τον εξερευνήσουν και να πάρουν υλικά για να τα εξετάσουν πίσω στη γη. Και διάλεξαν τον Δία γιατί έχει σταθερό έδαφος για να προσγειωθεί ο πύραυλος, παρ΄όλο που έχει πολλά βουνά, πολλή ζέστη, δεν έχει βαρύτητα κι είναι τυλιγμένος με αέρια ( βέβαια δεν τους νοιάζει, αφού θα φοράνε στολές)

Βάζουν λοιπόν οι αστροναύτες μπροστά τις μηχανές ,βλέπουν αν όλα είναι καλά κι αν έχουν καύσιμα κι ο πύραυλος φεύγει προς τα πάνω κάνοντας ένα δυνατό θόρυβο και βγάζοντας φωτιές πίσω του.

Στην αρχή είναι όλοι δεμένοι με ειδικές ζώνες, αλλά μετά όταν φτάνουν πολύ ψηλά κι η γη φαίνεται μια τόση δα μικρούλα μπάλα, λύνονται και πάνε στα παράθυρα για να βλέπουν απ΄έξω. Γύρω τους βλέπουν ένα χρώμα σκούρο μπλε προς το μαύρο σαν να είναι νύχτα που σε κάποια σημεία έχει κάτι σαν σύννεφα που τα λένε νεφελώματα. Όμως βλέπουν μαγικές εικόνες γεμάτες με λογής-λογής αστέρια κι αστεράκια, κι αρχίζουν να τα φωτογραφίζουν.

Ξαφνικά βλέπου να πλησιάζει ένα άγνωστο διαστημόπλοιο κι ο κυβερνήτης με έξυπνους ελιγμούς , το αποφεύγει, γιατί μπορεί να είναι εχθρικό.

Βλέπουν  χιλιάδες μετεωρίτες να πέφτουν γύρω τους σαν βροχή. Καθώς τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα  για προστατευτούν προσπερνούν τον νάνο πλανήτη Πλούτωνα, πλησιάζουν τον Ποσειδώνα όμως  εκεί παντού έχει μόνο νερό και δεν μπορούν να προσγειωθούν. Γι αυτό συνεχίζουν στον επόμενο πλανήτη που συναντούν κι είναι ο νερένιος Ουρανός, που κι αυτός έχει το ίδια εικόνα. Ο  επόμενος πλανήτης που συναντούν είναι  ο Κρόνος   που τα αέρια γύρω του τρέχουν και κάνουν σχηματισμούς διάφορους κάτι σαν τα δικά μας σύννεφα, όμως εκεί κάνει πολύ κρύο κι όλα είναι παγωμένα και δεν μπορούν να προσγειωθούν. Ταξιδεύοντας να πλησιάσουν τον επόμενο πλανήτη, συναντούν ένα μεταλλικό τέρας – πουλί  που τους χτυπάει  σ ένα σημείο του διαστημόπλοιου, αλλά ευτυχώς δεν προκαλεί μεγάλη ζημιά . Επιτέλους καταλήγουν στον  ΄Αρη.

Εκεί έχει υπερβολική ζέστη γι αυτό και φεύγουν αμέσως μόλις σταματάει η βροχή των μετεωριτών.

Καθώς συνεχίζουν το ταξίδι τους, παρουσιάστηκε μια σοβαρή ζημιά στη μηχανή του διαστημόπλοιου κι έπρεπε πάλι κάπου να σταματήσουν για να την διορθώσουν. ΄Ετσι έφτασαν στην Αφροδίτη .΄Εβαλαν λοιπόν τις στολές τους , άνοιξαν την πόρτα του διαστημόπλοιου και βγήκαν έξω.

Εκεί τους περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Εξωγήινοι…. Ναι κάτι πράσινα και μωβ ανθρωπάκια με κεφάλι, σώμα , χέρια και πόδια. Στο κεφάλι είχαν ένα μάτι και δυο άλλα πάνω στις κεραίες τους κι ένα στόμα, τα χέρια και τα πόδια τους είχαν πολλά δάχτυλα σαν βεντούζες. Δεν φορούσαν ρούχα και μιλούσαν σαν τα ρομπότ.

Τώρα δημιουργήθηκε ένα σοβαρό πρόβλημα, πώς θα συνεννοηθούν; Τα παιδιά με γκριμάτσες και με κινήσεις τους είπαν:

-Γειά σας ( σήκωσαν το χέρι και χαιρέτησαν) , είμαστε φίλοι ( κι αγκάλιαζαν το ένα, το άλλο)

Δεν θέλουμε πόλεμο ( έδειχνα το όχι με το δάχτυλο και μουμ-μπουμ σαν όπλο με το χέρι τους).

Τότε ένα από τους εξωγήινους είπε κάτι ακαταλαβίστικο κι όλοι μαζί πάτησαν ένα κουμπί που είχαν πίσω στο κεφάλι τους. Και ξαφνικά άρχισαν να μιλάνε ελληνικά…..είχαν καταλάβει ότι δεν ήταν εχθροί.

Αφού γνωρίστηκαν , τους είπαν ένα σωρό πράγματα για τον τρόπο ζωή τους, πως έτρωγαν ένα πράγμα σαν ζελέ, πως είχαν για αρχηγό τους κάποιο σοφό, πως εκείνοι ήταν όλοι μεταξύ τους φίλοι,  και ζούσαν ειρηνικά κι είχαν χρόνο να διαβάζουν πολύ για να γίνονται κάθε μέρα και πιο έξυπνοι και να παίζουν έξυπνα και δημιουργικά παιχνίδια τους. Το μόνο πρόβλημα που είχαν ήταν όταν έφταναν στον πλανήτη τους κάποιοι κακοί άνθρωποι που ήθελαν να τους πάρουν σκλάβους. Αλλά και γι αυτούς ήταν έτοιμοι, γιατί είχαν γίνει πολύ έξυπνοι , τους έστηναν  λοιπόν παγίδες, τους τσάκωναν και τους πετούσαν μετά πίσω στο διάστημα.

Είπαν επίσης πως είχαν κι εκείνοι διαστημικά εργαλεία και τους βοήθησαν να επισκευάσουν τη ζημιά στο διαστημόπλοιο.

Τα παιδιά τους ευχαρίστησαν τους κάλεσαν να τα επισκεφτούν όταν θα επέστρεφαν κι εκείνα στη γη κι έφυγαν για τον προορισμό τους παίρνοντας μαζί τους ένα σωρό φωτογραφίες .

Κι επιτέλους έφτασε η στιγμή που κατέβηκαν στον Δία. Βγήκαν λοιπόν διάλεξαν το υλικό που ήθελαν οι επιστήμονες και το έβαλαν στα σακουλάκια, έβγαλαν  πολλές φωτογραφίες, έβαλαν και την ελληνική σημαία , ώστε οι επόμενοι που θα πάνε εκεί να ξέρουν ότι πέρασαν κι ελληνόπουλα από κει κι έβαλαν και μια σημαία με ένα μεγάλο Ν ( που σημαίνει ελληνόπουλα του νηπιαγωγείου).

 Όταν ολοκλήρωσαν την αποστολή και πριν επιστρέψουν στη γη, πέρασαν  από τον Ήλιο, αλλά όχι πολύ κοντά γιατί είναι πολύ δυνατή φωτιά- λάβα και θα τους έκαιγε, ούτε φωτογραφία δεν μπόρεσαν να πάρουν απ΄το ήλιο. Συνεχίζοντας το ταξίδι τους πέρασαν κοντά κι από τον μικρούλη Ερμή.

Κι απ΄όλους αυτούς τους πλανήτες έπαιρναν πολλές φωτογραφίες για να τις δείξουν μετά σε όλους εμάς.

Και μετά από ένα μεγάλο ταξίδι που κράτησε περίπου ένα μήνα, τα παιδιά επέστρεψαν στη γη. Κι όταν ήρθαν ξανά στο σχολείο μας έδειξαν πάρα πολλές φανταστικές φωτογραφίες που είχαν τραβήξει στο διάστημα , μέσα και έξω από το διαστημόπλοιο.

Εν τω μεταξύ ειδοποίησαν τους φίλους τους  εξωγήινους με μήνυμα στο διαδίκτυο κι ΄ένα πρωί έφτασε μια ομάδα απ΄αυτούς στο σχολείο μας. Στην προσπάθεια να γνωριστούμε τους είπαμε για την πατρίδα μας, για τα έθιμά μας, τους χορούς μας, τις συνήθειές μας κι εκείνοι μας είπαν για τα δικά τους.

Εμείς προς τιμή τους κάναμε μια μεγάλη γιορτή κι όλοι μαζί βγάλαμε μα αναμνηστική φωτογραφία που κι εκείνοι πήραν μαζί τους, όταν έφυγαν.

Μετά ανεβάσαμε στην ιστοσελίδα του σχολείου μας, όλο αυτό το υλικό για να γίνει γνωστό σε όλα τα παιδιά όλου του κόσμου.

Λοιπόν παιδιά. Πως σας φάνηκε το ταξίδι μας στο διάστημα- στο δικό μας ηλιακό σύστημα; Ρώτησε η δασκάλα.

-Τέλειο! Είπαν πολλά παιδιά μαζί.

-Εγώ θάθελα να γίνει στ΄αλήθεια, είπε ο Γιώργος.

-Πού ξέρεις , μπορεί κάποτε να το κάνεις στ΄αλήθεια αυτό το ταξίδι. Πάντως εγώ σου το εύχομαι.