ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΤΣΑ ΠΑΣΧΑΛΙΤΣΑ

 

Σ’ ένα δάσος ζούσε κάποτε μια Πασχαλίτσα που την έλεγαν Σταλίτσα. Μια μέρα χάθηκε απ’ τη φωλιά της και τα παιδιά που τη βρήκαν την ακούμπησαν προσεκτικά πάνω σε μια μαργαρίτα.

Σε λίγο πέρασε από κει ένα μικρό μυρμήγκι ο Μίργκι που κουβάλαγε στη φωλιά του ένα σποράκι. Η Πασχαλίτσα του φώναξε να τη βοηθήσει να κατέβει από τη μαργαρίτα γιατί φοβόταν τόσο ψηλά κι έτσι έγιναν φίλοι.

Μια πεταλούδα,  που την έλεγαν Ουράνιο Τόξο γιατί στα φτερά της είχε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, έτυχε να πετά εκεί κοντά, τους άκουσε που συζητούσαν , τους πλησίασε και ζήτησε να μπει κι εκείνη στην παρέα τους.

Στο φύλλο μιας τουλιπίτσας που ήταν δίπλα στη μαργαρίτα σκαρφάλωνε η κάμπια η Πρασινοσταχτούλα, που δεν της άρεσε να είναι μόνη της εκεί κι έτσι τους πρότεινε να κάνουν όλοι μαζί μια παρέα και να παίξουν όμορφα παιχνίδια.

Κι επειδή κανείς δεν είχε αντίρρηση, συγκεντρώθηκαν στην ρίζα μιας παπαρούνας για να συνεννοηθούν τι παιχνίδι να παίξουν.

Ένα κουνούπι ο Νούπι  περνούσε εκείνη την ώρα από κει και τους άκουσε.

-Αν με δεχτείτε στην παρέα σας θα σας προτείνω ένα διασκεδαστικό παιχνίδι, όπου θα περάσουμε πολύ ωραία.

Φυσικά τα φιλαράκια το δέχτηκαν με πολλή χαρά κι αυτό τους εξήγησε πώς θα έπαιζαν: Θα έκαναν αγώνες ταχύτητας δηλ ποιος θα κατάφερνε ν΄ανέβει πρώτος στο κοτσάνι ενός λουλουδιού, θα ξεκουραζόταν λίγο πάνω στο φύλλο του και μετά θάκαναν τσουλήθρα προς τα κάτω.

Οι πέντε φίλοι έπαιζαν και θα το χαιρόταν για πολύ αυτό το καινούργιο παιχνίδι, αν δεν τους το διέκοπτε  το κλάμα της μελισσούλας. Η μικρή Ζουζουνίτσα έκλαιγε με αναφιλητά

-Τι έχεις και κλαις ; τη ρώτησε η Πασχαλίτσα

-Θέλεις μήπως να παίξεις μαζί μας; Ρώτησε η πεταλούδα.

-΄Ελα εμείς σε θέλουμε στην παρέα μας είπε το μυρμήγκι.

-Μήπως θέλεις να σου φέρουμε λίγο λουλουδοχυμό; Ρώτησε η κάμπια.

-Όχι δεν είναι αυτό, ψέλλισε η μελισσούλα μέσα στο κλάμα της.

-Μα τι σου συμβαίνει τέλος πάντων; Ρώτησε το κουνούπι που είχε αρχίσει να εκνευρίζεται-Να, εγώ είχα καταφέρει να μαζέψω λίγο μέλι σ’ ένα βαζάκι.(Φρρρρρ

Φύσηξε τη μυτούλα της)

-Λοιπόν; Ρώτησαν όλοι με μια φωνή.

-Λοιπόν το είχα κρύψει στη κουφάλα ενός δέντρου για να κεράσω τους φίλους μου στα γεννέθλιά μου που είναι αύριο. Αλλά πήγα σήμερα να το πάρω και το βαζάκι έλειπε .Μια σουσουράδα μου είπε πως το πήρε η μεγάλη καφέ αρκούδα.

-Ωχ! Και μετά τι έγινε;

Τι θέλατε να γίνει; Πήγα στο σπίτι της καφέ αρκούδας και το ζήτησα πίσω αφού ήταν δικό μου. Εκείνη όμως δεν μου το έδωσε γιατί , όπως μου είπε, εκείνη το βρήκε και τώρα είναι δικό της. Και τώρα τι να κάνω; Δεν προλαβαίνω να μαζέψω άλλο γιατί όπως σας είπα τα γεννέθλιά μου είναι αύριο.

-Φοβάμαι ότι εμείς είμαστε πολύ μικρά για ν’ αντιμετωπίσουμε την μεγάλη καφέ αρκούδα και να την πείσουμε να σου επιστρέψει το μέλι σου, είπε η Πρασινοσταχτούλα.

-Ναι αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε, γιατί αυτό είναι άδικο, είπε η Πασχαλίτσα η Σταλίτσα.

-Δεν είναι απλώς άδικο , είναι κλεψιά είπε το Ουράνιο Τόξο.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή περνούσε από κει ο λαγός που μάζευε τα’ αυγά του για το Πάσχα. Είδε όλη αυτή την παρέα εκεί μαζεμένη και ρώτησε:

-Τι συμβαίνει βρε παιδιά κι είστε όλοι σας έτσι μουτρωμένοι;

΄Όταν του εξήγησαν τι συμβαίνει, ο λαγός άρχισε να κάνει βόλτες και ξαφνικά έξυσε το κεφάλι του και τα μάτια του έλαμψαν.

-Το βρήκα! είπε και τους εξήγησε την ιδέα του.

Λοιπόν θα σας βοηθήσω να πάρει πίσω η Ζουζουνίτσα το βαζάκι της με το μέλι, αλλά επειδή θα καθυστερήσω στη δουλειά που έχω αναλάβει σχετικά με τα αυγά του Πάσχα θα με βοηθήσετε να τα βάψουμε.

-Μα και βέβαια! Φώναξαν όλοι μαζί.(που η ιδέα να βάψουν τ’ αυγά τους έμοιαζε μ΄ενα νέο διασκεδαστικό παιχνίδι).

Πήγαν λοιπόν στο σπίτι της αρκούδας και της άφησαν ένα σημείωμα στην πόρτα που έγραφε ότι η ξαδέρφη της, που έμενε στην άλλη άκρη του δάσους, την χρειαζόταν αμέσως για να τη βοηθήσει να φτιάξει κουλουράκια.

Μόλις η αρκούδα διάβασε το σημείωμα, ξεκίνησε για το σπίτι της ξαδέλφης της  τραγουδώντας γιατί ήταν πολύ χαρούμενη που θα συναντούσε την ξαδέλφη της κι ακόμα πιο χαρούμενη που θάφτιαχναν κουλουράκια που τόσο της άρεσαν.

Οι παρέα των μικρών φίλων ήταν καλά κρυμμένοι κι όταν βεβαιώθηκαν ότι η αρκούδα απομακρύνθηκε αρκετά, βγήκαν από την κρυψώνα τους κι ο λαγός μπήκε από το ανοιχτό παράθυρο της κουζίνας ( που στη βιασύνη της η αρκούδα ξέχασε ανοιχτό), πήρε το βαζάκι με το μέλι και το πήγε στο σπίτι της Ζουζουνίτσας.

-Αχ λαγέ είσαι ο σωτήρας μου, έσωσες τα γεννέθλιά μου! Είπε η μελισσούλα και τούσκασε ένα φιλί στο μάγουλο.

-Ζήτω!ζήτω! Μπράβο σου λαγέ, τα κατάφερες, φώναζαν χαρούμενοι όλοι μαζί.

-Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ πολύ! Είπε ο λαγός. Και τώρα φίλοι μου η σειρά σας.

Με μεγάλη χαρά οι έξι φίλοι διασκέδασαν με την ψυχή τους με το καινούριο παιχνίδι που τους έμαθε ο λαγός: βουτάγανε δηλ. πότε τα πόδια τους, πότε τις κεραίες τους και πότε τα φτερά τους μέσα στα χρώματα και μετά ακουμπούσαν μαλακά τα’ αυγά κι άφηναν τ’ αποτυπώματά τους. 

Η  δε κάμπια η Πρασινοσταχτούλα κυλιόταν ολόκληρη μέσα στα χρώματα κι άφηνε παχουλές χρωματιστές γραμμές σέρνοντας το σώμα της γύρω-γύρω από τ’ αυγά.

Κι 'ετσι  έγιναν αυγά με βουλίτσες, με γραμμούλες, με πατουσίτσες κι ένα σωρό άλλα σχέδια...

Όταν τελείωσαν τα μάτια του λαγού έλαμπαν από χαρά.

-Φέτος έχω πολύ διαφορετικά αυγά, στολισμένα με διαφορετικό τρόπο από τους καινούργιους μου φίλους. Σας ευχαριστώ πολύ όλους.

-Και μεις το ευχαριστηθήκαμε πολύ ! είπε η Πεταλούδα.

-Ναι περάσαμε πραγματικά πολύ ωραία! Είπε το μυρμήγκι.

-Φοβερό παιχνίδι! Να το ξανακάνουμε κάποια στιγμή, είπε η κάμπια .

-Κρίμα που τελειώσαμε τόσο γρήγορα! Γκρίνιαξε το κουνούπι.

-Αν μας ξαναχρειαστείς θα σε βοηθήσουμε με πολύ χαρά! Είπε η Σταλίτσα η πασχαλίτσα.

-Κι εγώ σας καλώ όλους αύριο να γιορτάσουμε μαζί τα γεννέθλιά μου. Είναι τόσο ωραίο να έχει κανείς τόσους καλούς φίλους, είπε η μελισσούλα.

Κι επειδή είχε πια βραδιάσει, οι φίλοι αποχαιρετίστηκαν και πήγαν να κοιμηθούν. ΄Αλλωστε αύριο τους περίμενε μια καινούργια όμορφη μέρα γιορτής μια και θα γιόρταζαν όλοι μαζί τα γενέθλια της φίλης τους της Ζουζουνίτσας .Η πασχαλίτσα η Σταλίτσα σκάλωσε στο φύλλο μιας ανεμώνας και καθώς ο άνεμος το κουνούσε απλά την νανούρισε γλυκά κι είδε τα πιο όμορφα όνειρα.