ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ;

 

«Μέσα στο σαλόνι τα φωτάκια αναβοσβήνουν πάνω στο στολισμένο δέντρο. Όλα είναι ήσυχα όταν ξαφνικά ακούγεται η φωνή της μικρής λαμπερής νεραϊδούλας που κουράστηκε να κρέμεται στα κλαδιά του δέντρου κι είπε να κάνει ένα πέταγμα να ξεμουδιάσει.

-Ει τι γίνεται; Μα  Πού πήγε το αστέρι της κορυφής;

‘Όλα τα στολίδια του δέντρου ( άλλα κοιμόταν , άλλα ονειρευόταν ξύπνια, άλλα χάζευαν τα πολύχρωμα φωτάκια που αναβόσβηναν…) τρόμαξαν και  γύρισαν το βλέμμα προς τα πάνω. Πού ξανακούστηκε ένα καθώς πρέπει  δέντρο και να μην έχει ένα αστέρι στην κορυφή;

Τσουπ τσουπ , ένα ένα τα στολίδια πήδησαν κάτω , πάνω στο παχύ χαλί και κοιτούσαν απορημένα την κορυφή.

• Ει τι καθόμαστε, είπε ένας χιονάνθρωπος . Να ψάξουμε όλοι μαζί να το βρούμε.

Και πραγματικά έψαξαν παντού μέσα στο δωμάτιο.

Κοίταξαν  μέσα στις πιατέλες με τα γλυκά, κάτω απ΄το χαλί , πάνω και κάτω από τις καρέκλες,  κάτω από το τραπέζι, πίσω  από τα κάδρα, γύρω από τα δώρα, αλλά τίποτα. Το αστέρι της κορυφής είχε εξαφανιστεί. Λες κι άνοιξε η γη και το κατάπιε.

• Οι καλικάτζαροι, να δεις που αυτοί ήρθαν και το πήρανε, είπε  μια κόκκινη  γυαλιστερή μπάλα. Τους έχω δει εγώ άλλες χρονιές να κάνουν κάτι τέτοια.
• Μπα δεν νομίζω, είπε ένα φαναράκι . αυτοί συνήθως κάνουν μεγάλες ζημιές. Άλλωστε τόσα στολίδια είμαστε εδώ, δεν θα τους παίρναμε χαμπάρι αν ερχόταν;
• Τότε που μπορεί να πήγε; Ρώτησε ένα στολίδι ξωτικό.

Κανείς δεν ήξερε να του απαντήσει.

-Ναι αλλά δεν μπορεί να μείνει έτσι χωρίς στολίδι η κορυφή του δέντρου μας, είπε μια χιονονιφάδα. Κάποιος από μας πρέπει να καλύψει αυτή τη θέση.

- Εμείς  δεν μπορούμε είπε ο χιονάνθρωπος γιατί τα βράδια φεύγουμε  κρυφά από το δέντρο  και πηγαίνουμε σ΄ένα σχολείο χιονανθρώπων και τους  παραδίδουμε μαθήματα πώς να κάνουν σκι πάνω στο χιόνι.

-Κι εγώ δεν μπορώ είπε ένα κρεμαστό Αγιοβασιλάκι  γιατί συχνά , όταν δεν προλαβαίνει ο Αι Βασίλης με καλεί και τον βοηθάω να μοιράσει τα δώρα.

-Κι εμείς δεν μπορούμε γιατί τα βράδια πηγαίνουμε στα όνειρα των παιδιών και παίζουμε μαζί τους, είπαν όλες μαζί οι πολύχρωμες μπάλες.

-Κι εμείς δεν μπορούμε γιατί τα βράδια πηγαίνουμε στην χορωδία των αγγέλων και μαθαίνουμε ύμνους, είπε ένα από τα αγγελάκια

-Κι εμείς δεν μπορούμε , είπε μια καμπάνα, γιατί κι εμείς κάνουμε πρόβες για να χτυπήσουμε χαρμόσυνα τα Χριστούγεννα.

-Κι  εμείς δεν μπορούμε , είπε ένα μολυβένιο στρατιωτάκι, γιατί τα βράδια που όλοι κοιμούνται κάνουμε πρόβες τα βήματά μας για την παρέλαση.

-Κι εμείς δεν μπορούμε ,είπε η κάρτα με τις ευχές. Γιατί κάθε βράδυ συναντάμε την νεράιδα των ευχών και συζητάμε κι αποφασίζουμε μαζί ποιες ευχές θα πραγματοποιηθούν και ποιες όχι. Γιατί υπάρχουν και κάποιες ευχές που για πολλούς λόγους ( ξέρετε τώρα εσείς….) δεν πρέπει να πραγματοποιηθούν.

-Με λίγα λόγια κανείς δεν μπορεί να σταθεί στην κορυφή του δέντρου μέρα νύχτα και να το φυλάει σαν άγρυπνος φρουρός;.

-Εγώ μπορώ λέει το  χρυσό ρόδι-γούρι, άλλωστε ένα γούρι είναι πολύ σημαντικό για νάναι τυχερή η νέα χρονιά.

-Κι εγώ μπορώ λέει το στολίδι τύμπανο και μην ξεχνάτε πως τα παιδιά τρελαίνονται για μουσική.

-Κι εγώ, κι εγώ μπορώ λέει το ζαχαρομπισκοτένιο αρκουδάκι . σας υπενθυμίζω πως σε όλους αρέσει και να φτιάχνουν και να τρώνε χριστουγεννιάτικα γλυκάκια.

-Κι εγώ μπορώ λέει η μικρή μπαλαρινουλα. Άλλωστε ξέρω πως τα παιδιά τρελαίνονται να χορεύουν με ζωηρή χριστουγεννιάτικη μουσική.

-Ωραία και τώρα τι κάνουμε που είστε τέσσερις οι υποψήφιοι; Λέει η νεραιδούλα

-Να κάνουμε εκλογές! Να ψηφίσουν τα άλλα στολίδια  ποιον από εμάς θέλουν να βλέπουν στην κορυφή του δέντρου, είπε το ζαχαρομπισκοτένιο αρκουδάκι.

-Και πώς θα γίνει αυτό αφού δεν ξέρουμε τίποτα για σας , είπε πάλι η νεραιδούλα.

-Να σας πάμε ένα ταξίδι στις χώρες μας, είπε το στολίδι τύμπανο.

-Δηλαδή;

-Εγώ θα σας πάω να γνωρίσετε λίγο από τη χώρα της μουσικής.

-Κι εγώ  από την χώρα του πηλού, είπε το χρυσό ρόδι – γούρι.

-Κι εγώ από την ζαχαρομπισκοτένια χώρα μου, είπε το ζαχαρομπισκοτένιο αρκουδάκι.

-Κι εγώ από την χώρα του χορού, είπε η μικρή μπαλαρινουλα.

-Και πώς θα πάμε σε όλες αυτές τις χώρες σας;

Τα στολίδια κοίταξαν γύρω τους.

-Με το   μαγικό χαλάκι της μικρής μαγισσούλας, που είναι εκεί δίπλα στα δώρα!, είπε ο χιονάνθρωπος. Σ αυτό χωράμε όλοι και μ΄αυτό μπορούμε να ταξιδέψουμε! Ακόμα και τα παιδιά μπορούν να ταξιδέψουν μαζί μας, αλλά με ένα άλλο μαγικό χαλί, το χαλί της φαντασίας………..

-Εντάξει , είπε η μαγισσούλα. Ανεβείτε όλοι πάνω του και ξεκινάμε. Που θέλετε να πάμε πρώτα;

-Στη ζαχαρομπισκοτένια πολιτείαααα , φώναξε χαρούμενο το ζαχαρομπισκοτένιο αρκουδάκι, για να φτιάξουν τα παιδιά όμορφα χριστουγεννιάτικα μπισκοτάκια.

-Κι αφού τα παιδιά φτιάξουν τα ζαχαρομπισκοτένια τους έργα θα πάμε  στη χώρα του χορού για να χορέψουν και να ξεφαντώσουν, μετά στη χώρα του πηλού για να φτιάξουν τα δικά τους ρόδια-γούρια και τέλος στη χώρα της  μουσικής για να παίξουν  και να χαρούν. Και μετά θα γυρίσουμε για να ψηφίσουμε τι θέλουμε να μπει στην κορυφή του δέντρου.

Και πραγματικά μετά από αυτό το μαγικό ταξίδι , επέστρεψαν όλα τα στολίδια μαζί με τα παιδιά πίσω στο σαλόνι με το άδειο δέντρο.

Εκεί βρήκαν το αστέρι της κορυφής, να τους περιμένει ανήσυχο.

-Ει , πού είχατε πάει όλοι εσείς; Ρώτησε, ανησύχησα!

-Εσύ πού είχες πάει και σε ψάχναμε και δημιουργήθηκε τέτοιο πρόβλημα μεταξύ μας  για το ποιος θα πάρει τη θέση σου στη κορυφή του δέντρου; Του είπε η μικρή νεραϊδούλα.

-Συγγνώμη!, είπε σκύβοντας το κεφάλι. Είμαι ένα σκανταλιάρικο αστεράκι που έφευγα κρυφά τις νύχτες για να λάμπω ψηλά στον ουρανό και να παίζω με τους φίλους μου , τα άλλα αστεράκια. Εκτός αυτού όμως είχα και μια σημαντική αποστολή να εκτελέσω. Ξεχνάτε ότι τα παιδιά εδώ ευχήθηκαν να γυρίσω όλη τη γη και να δώσω αγάπη σε παιδιά που δεν είναι τόσο τυχερά όσο αυτά; Σε φτωχά παιδιά που δεν έχουν γονείς,  σε παιδιά με αναπηρίες, σε παιδιά  που είναι άρρωστα στα νοσοκομεία, σε παιδιά που ζουν τον πόλεμο. Αλλά τώρα που ολοκλήρωσα την σημαντική αυτή αποστολή μου, δεν θα ξαναφύγω. Να κοιτάξτε με, ανεβαίνω τώρα αμέσως στη θέση μου στην κορυφή και σας υπόσχομαι ότι  θα παραμείνω εκεί όσο είναι το δέντρο στολισμένο.

Σε λίγο τσουπ - τσουπ όλα τα στολίδια ξαναπήραν τη θέση τους στο δέντρο κι όλα έγιναν όπως πριν. Βέβαια κάποια στολίδια , είχαν πράγματα να κάνουν κι έφευγαν για λίγο τη νύχτα που όλοι κοιμόνταν, αλλά αυτό  θα είναι το μυστικό μας».