Ο ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ- Ο ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!

 

 

-Ας πάμε ένα ταξίδι με την φαντασία μας στη Βόρεια Ελλάδα, που σήμερα χιονίζει και κάνει πολύ κρύο. Τι θα θέλατε να κάναμε , αν είμαστε εκεί;

- Να βγούμε στο πάρκο και  να παίξουμε με το χιόνι.

-Να παίξουμε χιονοπόλεμο.

-Να φτιάξουμε χιονάνθρωπο.

-Ωραία βάλτε λοιπόν χοντρά ρούχα ..

-Και σκουφιά!

-Και κασκόλ!

_Και γάντια!

-Και μπότες!

-Ναι , όλα αυτά και πάμε να παίξουμε στο πάρκο. Α… μου ήρθε μια ιδέα .Τι θα λέγατε να κάνουμε διαγωνισμό και να φτιάξει ο καθένας τον δικό του χιονάνθρωπο.

-Τέλεια ιδέα, μας αρέσει πολύ, είπαν τα παιδιά και ξεχύθηκαν με τα φτερά της φαντασίας τους στο κοντινό χιονισμένο πάρκο, όπου ο καθένας έφτιαξε το δικό του χιονάνθρωπο.

Άλλος έφτιαξε τον χιονάνθρωπό του με δυο χιονόμπαλες, άλλος με τρεις, άλλος με περισσότερες.

 

                                                                                                                           

          

                                                                                                                                                         

Άλλος έβαλε σκουφί, άλλος κασκόλ, ρούχα….

Άλλος έβαλε κουμπιά πετρούλες , άλλος για μάτια καραμέλες, άλλος κουκουνάρια ,  άλλος έβαλε καροτένια μύτη, άλλο έβαλε ένα ξυλάκι. Κι όλοι, μα όλοι έβαλαν κλαδάκια για χέρια.. Χμ μάλλον όχι όλοι. Ένα παιδί που δεν έβλεπε πολύ καλά και   γι αυτό φορούσε χοντρά γυαλιά, ο Φώτης, δεν έβαλε χέρια στον δικό του χιονάνθρωπο γιατί δεν εύρισκε άλλα κλαδάκια.  Άσε που ο χιονάνθρωπό τους ήταν … πώς να το πω λίγο περίεργος, σαν λιωμένο παγωτό .  Ο Φώτης όμως τούδωσε ένα φιλί στο μάγουλο, του είπε « σ΄αγαπώ πολύ» κι έφυγε για να ψάξει να βρει δυο ξυλάκια να του  βάλει για χεράκια.

 

Τα παιδιά καμάρωναν για τους χιονάνθρωπους τους και λίγο ακόμα να μάλωναν για το ποιος ήταν ο πιο όμορφος.

-Ει κοιτάξτε αυτόν τον χιονάνθρωπο, δεν είναι πολύ   …. Χάλια. Σαν στραβοχυμένος λουκουμάς! Είπε ένα παιδί και τα άλλα συμφώνησαν μαζί του κι έβαλαν τα γέλια. ΄

Όμως επειδή έκανε πάρα πολύ κρύο, έφυγαν κι ήρθαν πάλι μέσα στο ζεστό σχολείο τους και συζητούσαν για τους όμορφους χιονάνθρωπους τους. Ο Καθένας έλεγε τι όνομα θα  ήθελε να είχε ο χιονάνθρωπός τους και έφτιαχναν  φανταστικές ιστορίες με ήρωες τους χιονάνθρωπους τους.

Εν τω μεταξύ, όταν έφυγαν τα παιδιά οι χιονάνθρωποι έκαναν κύκλο κι άρχισαν να κοροϊδεύουν τον χιονάνθρωπο του Φώτη, γιατί δεν είχε χέρια.

-Κοιτάξτε τον πως είναι

Ένα μάτσο άσπρα χάλια…… ( τραγουδούσαν….)

Εκείνη τη στιγμή περνούσε από κει η μαγική χιονονιφάδα και τους άκουσε. Κατέβηκε λοιπόν , φίλησε τον χιονάνθρωπο  που δεν είχε χέρια, του έδωσε ένα πολύ ξεχωριστό δώρο ( να μπορεί να μιλά την γλώσσα των ανθρώπων , να διηγείται όμορφες ιστορίες  που διώχνουν το φόβο και του έμαθε  ένα γλυκό τραγουδάκι για να μη φοβάται κι ο ίδιος)κι εκείνος χαμογέλασε.

Σε λίγο επέστρεψε ο Φώτης , πολύ στεναχωρημένος που δεν βρήκε πουθενά δυο  κλαδάκια για να τα βάλει στο δικό του χιονάνθρωπο.

Μόλις είδε πως τα άλλα παιδιά είχαν φύγει κι ήταν μόνος του εκεί κι είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει , φοβήθηκε πολύ  κι άρχισε να κλαίει.

-         Ει , έλα κοντά μου. Μη φοβάσαι  και μην κλαις, του είπε ο δικός του χιονάνθρωπος  με ανθρώπινη φωνή κι άρχισε να του λέει  όμορφες ιστορίες για να μη φοβάται. Του είπε κι ένα τραγουδάκι:

-          

-         Άνοιξ’ την καρδιά σου,
εγώ είμαι εδώ,
στα προβλήματά σου
για να σου σταθώ.

Στη νυχτιά, στο σκοτάδι,
θα ’μαι φως και σημάδι,
θά ’ρθω να σε βρω,
να σου πω μη φοβάσαι,
πια μονάχος δε θα ’σαι:

-        
Σ’ αγαπώ! 

Τότε οι άλλοι χιονάνθρωποι, κατάλαβαν πόσο ξεχωριστός ήταν αυτός ο….. στραβοχυμένος λουκουμάς χιονάνθρωπος κι ένιωσαν πολύ άσχημα για τον τρόπο που του είχαν φερθεί.

Πήγαν λοιπόν κοντά του και του ζήτησαν συγγνώμη. Του ζήτησαν να γίνει φίλος τους και να τους λέει αυτές τις όμορφες ιστορίες. Κι εκείνος δέχτηκε με πολλή χαρά.

Εν τω μεταξύ τα παιδιά , μόλις κατάλαβαν ότι έλειπε ο Φώτης, Βγήκαν να τον ψάξουν . Κι όταν πλησίασαν κοντά στο χιονάνθρωπό του , που του έλεγε όμορφες ιστορίες για να μην φοβάται, κάθισαν κι εκείνα κι άκουγαν και τους άρεσε πολύ.

‘Όταν επέστρεψαν αποφάσισαν ότι ο καλύτερος δημιουργός  χιονάνθρωπου ήταν ο Φώτης, γιατί έφτιαξε έναν χιονάνθρωπο μοναδικό. Τον χιονάνθρωπο της αγάπης!

 

 Τ  Ε  Λ  Ο  Σ