ΚΟΡΑΛΛΕΝΙΑ

Μέσα στα καταγάλανα βάθη του ωκεανού ζούσε η Κοραλλένια.

Η Κοραλλένια ήταν μια πανέμορφη μικρή γοργόνα με γαλαζοπράσινα μάτια που φορούσε στο λαιμό της κολιέ από κόκκινα κοράλλια, που είχε μακριά μαύρα λαμπερά μαλλιά ( που τα στόλιζε με μια κορδέλα από κοχύλια) Και στα λέπια της ουράς της έλαμπαν όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Η Κοραλλένια έμενε σ ένα παραμυθένιο σπιτάκι φτιαγμένο από τι άλλο; Από κοράλλια φυσικά.

Η Κοραλλένια αγαπούσε πολύ  τα βιβλία και το διάβασμα κι  έτσι ήξερε πολλά πράγματα , γι αυτό όλοι στο βυθό έλεγαν πως είναι σοφή. Μάλιστα της άρεσε πολύ να γράφει όμορφες ιστορίες με χαρούμενο τέλος  και να τις διαβάζει τα βράδια στους φίλους της που μαζεύονταν κάθε βράδυ στο σπίτι της και την άκουγαν σαν μαγεμένοι κι έπειτα πήγαιναν ευχαριστημένοι για ύπνο.

Όποιος είχε κάποιο πρόβλημα  σ εκείνην έτρεχε να βρει τη λύση του.

Το δελφίνι, που ήταν και ο πιο αγαπημένος της φίλος, ερχόταν κάθε πρωί στο σπίτι της και της έλεγε τα νέα του βυθού εκείνο την ενημέρωνε και την ειδοποιούσε όταν  κάποιος την είχε ανάγκη.

Την αγαπούσαν όλοι στο βυθό γιατί αμέσως πήγαινε και βοηθούσε όποιον κινδύνευε. Κι είναι πολλοί οι κίνδυνοι στο βυθό.

Όπως τότε με τη μικρή φάλαινα που κατάπιε πλαστική σακούλα κι η σακούλα έφρασε τον φυσητήρα της κι η καημένη κινδύνεψε να πεθάνει. Κι η γοργονίτσα μας ειδοποίησε γρήγορα με το τραγούδι της τους ανθρώπους που την έβγαλαν στην στεριά, της αφαίρεσαν την πλαστική σακούλα κι επέστρεψε πάλι χαρούμενη στο βυθό.

‘Η την άλλη φορά που ο αστερίας αρρώστησε βαριά, όταν μολύνθηκε από μια πετρελαιοκηλίδα κι εκείνη έτρεξε να φέρει τη θαλασσογιατρό  κι έπειτα κολύμπησε ως την άλλη άκρη του ωκεανού για να βρει το σπάνιο ασημένιο φύκι γιατί αυτό και μόνο θα μπορούσε να καλά τον αστερία.

Νονά της Κοραλλένιας ήταν η Σειρήνα που την παρακολουθούσε και την καμάρωνε για το πόσο όμορφη, έξυπνη και καλοσυνάτη ήταν. Μάλιστα κάθε φορά που η Κοραλλένια βοηθούσε κάποιον, η νονά της έβαζε λίγη από τη μαγική της γαλάζια σκόνη σε ένα κομψό μπλε μπουκαλάκι. Και σιγά- σιγά το μπουκαλάκι γέμισε. Θα της έκανε δώρο αυτό το μπουκαλάκι σε λίγες μέρες που θα γιόρταζαν  τα γενέθλια της.

Έφτασε λοιπόν η μέρα που η Κοραλλένια θα γινόταν 18 χρονών. Εκείνη ακριβώς τη μέρα όμως ήταν και το μεγάλο γεγονός του βυθού, ο διαγωνισμός δηλαδή,  όπου ο Ποσειδώνας έπρεπε να διαλέξει την  « ΕΚΛΕΚΤΗ» . Εκλεκτή θα γινόταν μια γοργόνα που έπρεπε να είναι 18 χρονών, να είναι όμορφη, καλόκαρδη, έξυπνη και σοφή. ‘Όποια έπαιρνε ν τον τίτλο , θα φόραγε μια μικρή κορώνα σε σχήμα καρδιάς και θα ήταν πολύ σημαντική γιατί θα έπρεπε να βοηθούσε τον Ποσειδώνα να παίρνει σοβαρές αποφάσεις για τα πράγματα του βυθού.

‘Ολες οι νεαρές γοργόνες ετοιμάζονταν για τον διαγωνισμό. Διάβαζαν βιβλία για να είναι έτοιμες να απαντήσουν στις ερωτήσεις του Ποσειδώνα, διάλεγαν κάποιο ξεχωριστό δώρο για να του προσφέρουν,  βούρτσισαν πολύ τα μαλλιά τους για να λαμπυρίζουν στον ήλιο, έφτιαξαν όμορφα ρούχα και στολίδια για να φορέσουν.

Όλες εκτός από την Κοραλλένια, γιατί ξέχασα να σας πω ότι η Κοραλλένια γεννήθηκε με ένα χεράκι. Στο άλλο χεράκι της έλειπε η παλάμη και τα δάχτυλα. Οπότε δεν μπορούσε  και δεν ήθελε να λάβει μέρος στο διαγωνισμό.

Γι αυτό πήρε το τετράδιο που έγραφε τις ιστορίες της , βγήκε  σ΄ένα μικρό βράχο κι άρχισε να γράφει μια νέα ιστορία για να ξεχαστεί.

-Εδώ είσαι κι έφαγα το βυθό για να σε βρω, ακούει ξαφνικά δίπλα της, τον αγαπημένο της φίλο, το δελφίνι. Πρέπει να βιαστούμε γιατί η χελώνα έμπλεξε στα δίχτυα του ψαρά κι αν δεν κάνουμε γρήγορα κάτι κινδυνεύει να πνιγεί.

-Τρέξε γρήγορα να ειδοποιήσεις τον ξιφία και πες του ότι χρειαζόμαστε αμέσως τη βοήθειά του.

Το δελφίνι έφυγε κι  εκείνη έπεσε στο νερό και πήγε κοντά στην θαλασσογιατρό την χελώνα καρέτα- καρέτα που είχε πιαστεί στα δίχτυα.

-Μείνε ακίνητη , της είπε. ‘Όσο προσπαθείς να ξεφύγεις , τόσο περισσότερο μπλέκεσαι.

Πάνω στην ώρα έφτασε ο ξιφίας με το δελφίνι, έκοψε τα δίχτυα κι ελευθέρωσαν την χελώνα.

-Σ ευχαριστώ καλή μου, της είπε η χελώνα, πήγαινα να παρακολουθήσω το  διαγωνισμό για την «ΕΚΛΕΚΤΗ» και δεν ήμουν προσεκτική κι έμπλεξα στα δίχτυα.

-Έλα να πάμε μαζί. Θα είναι όλοι εκεί, άλλωστε κι εσύ είσαι υποψήφια.

-‘Όχι, εγώ δεν…..

-Τι δεν ;

-Δεν μπορώ να συμμετέχω….

-Αν δεν μπορείς εσύ, τότε ποια μπορεί;

-Όχι… είπε πάλι η Κοραλλένια κρύβοντας το χέρι της πίσω από την ουρά της.

Κι έφυγε. Πήγε να κρυφτεί στην αγκαλιά της νονάς της 

« Μα καλά κανείς δεν βλέπει ότι το χέρι μου δεν είναι ολόκληρο;» σκεφτόταν καθώς έκλαιγε,( κι η αλήθεια ήταν πως κανείς δεν έδινε σημασία σ αυτή τη λεπτομέρεια γιατί όλοι την αγαπούσαν για τόσες άλλες  χάρες κι ομορφιές που είχε).

Στο μεταξύ ο γλάρος καθώς πετούσε για να πάει κι αυτός στο σημείο που θα γινόταν ο διαγωνισμός, είδε πάνω στο βράχο το τετράδιο της Κοραλλένιας και το αναγνώρισε. Άλλωστε την είχε δει να το κρατάει τόσες φορές που παρακολουθούσε  σαν μαγεμένος να διαβάζει τις ιστορίες της. Κατέβηκε λοιπόν και το πήρε για να της το δώσει.

Στο διαγωνισμό θα συμμετείχαν 5 γοργόνες.

Η Κρυσταλλένια που τα λέπια της έλαμπαν σαν πολύτιμα κρύσταλλα κάτω από τον ήλιο κι έφερε δώρο στον Ποσειδώνα μια χρυσή κορώνα με πολύχρωμα πετράδια.

Η  Πορφυρή που τα χείλη της ήταν κατακόκκινα  σαν κεράσια κι έφερε δώρο μια χρυσή κούπα, ένα χρυσό πιάτο και χρυσά μαχαιροπίρουνα,

Η  Χρυσαφένια που είχε κατάξανθα μαλλιά σαν ναταν από χρυσάφι κι έφερε δώρο ένα μπαουλάκι γεμάτο χρυσά νομίσματα.

, η Γαλανή που τα μάτια της είχαν όλα τις γαλάζιες αποχρώσεις της θάλασσας  κι έφερε δώρο ένα πειρατικό χάρτη που έκρυβε ένα θησαυρό.

κι η…..

- Πού είναι η 5^η γοργόνα, γιατί δεν είναι εδώ; ; ρώτησε ο Ποσειδώνας.

- Ποια είναι η 5^η γοργόνα; Ξαναρώτησε ο Ποσειδώνας.

- Η 5^η γοργόνα είναι η Κοραλλένια, αυτή που γράφει αυτές τις υπέροχες ιστορίες, είπε ο γλάρος και του έδωσε το τετράδιο. Ο Ποσειδώνας  το άνοιξε, διάβασε λίγο και το πρόσωπό του φωτίστηκε.

-Είναι η Κοραλλένια που με βοήθησε όταν κινδύνευα, είπε η φάλαινα.

- κι εμένα…

- Κι εμένα…. Ακούστηκαν πολλές φωνές.

-Είναι η Κοραλένια που μόλις με βοήθησε να σωθώ από τα δίχτυα του ψαρά., είπε η χελώνα, αλλά έφυγε προς το σπίτι της νονάς της κλαίγοντας γιατί νομίζει πως επειδή έχει ένα χεράκι δεν μπορεί να συμμετέχει στο διαγωνισμό.

- Και τι μ αυτό; Είπε ο Ποσειδώνας. Εγώ πάντως δεν μπορώ να αποφασίσω αν δεν δω και τις 5 υποψήφιες. Γι αυτό ας μας οδηγήσει κάποιος στο σπίτι της νονάς της.

- Εγώ μπορώ να σας οδηγήσω, είπε το δελφίνι.

Και πραγματικά σε λίγο ήταν όλοι συγκεντρωμένοι έξω από το σπίτι της Σειρήνας.

-Κοραλλένια , βγες έξω, πρόσταξε ο Ποσειδώνας

Η Κοραλλένια βγήκε. Φαινόταν στενοχωρημένη και κλαμένη και κρατούσε το  ένα χέρι της πίσω από την ουρά της, ενώ στο άλλο κρατούσε το κομψό μπλε μπουκαλάκι που μόλις της είχε κάνει δώρο η νονά της.

-Κοραλλένια γιατί δεν ήρθες στον διαγωνισμό για την «ΕΚΛΕΚΤΗ»;

-Γιατί……δεν είχα δώρο να σας φέρω, απάντησε.

- Κι αυτό εκεί που κρατάς, τι είναι;

- Αυτό , Ποσειδώνα μου, είναι το δώρο της Κοραλλένιας για σας. Περιέχει την μαγική σκόνη της αγάπης της. Όποιος πιεί απ΄αυτή τη σκόνη γίνεται σοφός και παίρνει σωστές αποφάσεις. Όποιος είναι άρρωστος γίνεται καλά κι όποιος έχει πληγές, αυτή η σκόνη του τις γιατρεύει, είπε η νονά Σειρήνα.

- Μα αυτό το δώρο είναι το πιο πολύτιμο απ΄όλα! Είπε ο Ποσειδώνας. Κι επειδή και οι 5 γοργόνες είστε αξιόλογες , εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω μόνος μου. Γι αυτό θα ψηφίσουμε. Θα περνάει ο καθένας από το τραπέζι εδώ δίπλα μου και θα γράφει το όνομα της γοργόνας που αγαπά και θέλει να γίνει  « ΕΚΛΕΚΤΗ» .

Κι έτσι έγινε.

Κι όλοι ψήφισαν την Κοραλλένια που χαμογελούσε από τη χαρά της  και αφού τους ευχαρίστησε όλους έγινε η νέα « ΕΚΛΕΚΤΗ» και αποδείχτηκε πολύτιμη σύμβουλος του Ποσειδώνα.

 Κι  από τότε όλοι στο βυθό έζησαν όμορφα και ειρηνικά.

Κι έτσι είχε χαρούμενο τέλος κι η δική της ιστορία!.