Ο ΓΛΑΡΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ

 

  

 

Μια μέρα που στον καταγάλανο ουρανό έλαμπε χαμογελαστός ο χειμωνιάτικος ήλιος, ο όμορφος γλάρος ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ ξεκίνησε από το νηπιαγωγείο μας στη Χίο, κι άνοιξε τα φτερά του για να πετάξει και να φτάσει………

Πρώτος σταθμός του η Αρχαία Ρώμη! Τον εντυπωσίασε το Κολοσσαίο που ήταν ένα τεράστιο στάδιο και κατέβηκε να δει τι συμβαίνει εκεί. Και είδε… Είδε πράγματα που δεν του άρεσαν, γιατί εκείνος είναι ένας γλάρος που δημιουργήθηκε από την αγάπη που κρύβουν τα παιδιά του σχολείου μας στην μικρή τους καρδούλα. Είδε λοιπόν τον Ρωμαίο αυτοκράτορα να κάθεται στον λαμπερό θρόνο του και γύρω του να βρίσκονται πολλοί οπλισμένοι στρατιώτες και κάποιοι αθλητές να αγωνίζονται είτε μεταξύ τους, είτε με λιοντάρια, μέχρι που κάποιος να πέφτει κάτω σκοτωμένος από τον αντίπαλο.

-Φρικτό θέαμα, σκέφτηκε ο Ταξιδευτής κι άπλωσε πάλι τα φτερά του για να πετάξει σ’έναν καλύτερο τόπο.

Κι έφτασε κάπου που όλα ήταν άσπρα και το κρύο τσουχτερό. Εκεί συνάντησε τον Αϊ Βασίλη με τα ξωτικά και τους τάρανδους του να μπαίνουν βιαστικά στο σπίτι τους για να ζεσταθούν, είδε κάποιους ανθρώπους που φορούσαν πολύ χοντρά ρούχα από τομάρια ζώων να κινούνται πάνω στο χιόνι με έλκηθρα, είδε κάποιους χιονάνθρωπους να στέκονται υπομονετικά σε διάφορα σημεία σαν φύλακες κι ένας πιγκουΐνος έτρεξε και του είπε:

-Καλωσόρισες ,ξένε ,στον Βόρειο Πόλο. Θέλεις να έρθεις να παίξουμε;

-Είναι πολύ όμορφα στον τόπο σου , αλλά εγώ έχω ξυλιάσει από το κρύο.

Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε μια μεγάλη άσπρη αρκούδα που μόλις την είδε ο γλάρος ξαφνιάστηκε και πέταξε μακριά.

Φτερούγιζε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να ζεσταθεί κι όταν άρχισε να ζεσταίνεται κατέβηκε λίγο να ξεκουραστεί. Και για καλή του τύχη εκεί που προσγειώθηκε είναι το σπίτι της γιαγιάς του Φίλιππου, που είναι πολύ καλή και του έδωσε να φάει από τα κουλουράκια που είχε φτιάξει ο Φίλιππος με την ξαδέλφη του την Ιωάννα.

Αφού ξεκουράστηκε , αποφάσισε να συνεχίσει το ταξίδι του στον κόσμο, άνοιξε πάλι τις φτερούγες του κι άρχισε να πετάει και να πετάει, όταν ξαφνικά συνάντησε τη βροχή, που έβρεξε τα φτερά του κι έγιναν βαριά κι έτσι αναγκάστηκε να κατέβει σ΄ένα όμορφο μέρος , με όμορφα σπίτια, χωράφια, ακρογιάλια…. Εκεί είδε μια πινακίδα που έγραφε Ρέθυμνο Κρήτης, και θυμήθηκε ότι εκεί μένει η γιαγιά του Στέλιου. Πολύ θα ήθελε να την γνωρίσει, αλλά μια τουφεκιά από κυνηγό τον έκανε να φύγει και να πετάξει βιαστικά όσο πιο μακριά μπορούσε. Βλέπεις ο Ταξιδευτής  είναι ένα πουλί και τα πουλιά , όπως και οι άνθρωποι φοβούνται τις τουφεκιές, φοβούνται τον πόλεμο.

Πετώντας πάνω από τη θάλασσα, φτάνει σε λίγο σε μια περιοχή όπου η ζέστη είναι αφόρητη γι αυτό κατεβαίνει να πιει λίγο νερό στο ποτάμι. Εκεί  οι άνθρωποι είναι μαύροι, φορούν λίγα λεπτά ρούχα, ζουν σε καλύβες,  και κυνηγούν  άγρια ζώα  ( τίγρεις, λιοντάρια, λεοπαρδάλεις κλπ) στη ζούγκλα με βέλη και τόξα. Όπως πολύ καλά το καταλάβατε, έφτασε στην Αφρική. Σ΄ ένα κλαδί μιας μπανανιάς συνάντησε έναν πολύχρωμο παπαγάλο κι επειδή είχε πολλές απορίες γι αυτόν τον τόπο ήθελε να του κάνει μερικές ερωτήσεις. Πριν προλάβει όμως ν΄ανοίξει το στόμα του για να ρωτήσει ακούστηκε ένα τρομερό ουρλιαχτό από κάποιο ζώο που πραγματικά του

 « έκοψε τη χολή» και πέταξε απότομα μακριά, πράγμα που έκανε κι ο παπαγάλος κατατρομαγμένος.

Συνέχισε να πετάει κι έφτασε σε ένα μέρος που είχε επίσης πολύ ζέστη κι έψαχνε απεγνωσμένα για νερό, αλλά δεν εύρισκε νερό πουθενά μόνο άσπρη άμμο και φοίνικες και καρύδες. Για καλή του τύχη κάποια στιγμή συνάντησε ένα μικρό πηγάδι κι εκεί ξεκουράστηκε λίγο. Παρατηρώντας γύρω του είδε ανθρώπους μελαψούς να φορούν λευκά ρούχα και λευκά μαντήλια στο κεφάλι κι αντί για αυτοκίνητα χρησιμοποιούσαν καμήλες για την μετακίνησή τους.  Άρχισε να σκέφτεται ότι κάτι του θύμιζαν όλα αυτά…..Το παραμύθι του Αλαντίν , άρα πρέπει να βρίσκεται στην Αραβία. Ενδιαφέρον του φάνηκε αυτό, αλλά ξαφνικά σηκώθηκε ένα ξαφνικός ανεμοστρόβιλος που τον παρέσυρε και τον στροβίλιζε και ζαλιζόταν και του ερχόταν έντονη η ανάγκη να κάνει εμετό.

Ευτυχώς κάποια στιγμή όλο αυτό σταμάτησε κι όταν συνήλθε, είδε ότι βρισκόταν σε μια χώρα που επίσης είναι πολύ ζεστή κι άκουγε δίπλα του έναν παράξενο ήχο. Γούρλωσε τα ματάκια του όταν κατάλαβε ότι ένα φίδι- κόμπρα (πολύ επικίνδυνο) χόρευε δίπλα του, ακολουθώντας την μουσική που έβγαζε ένα παράξενο μακρύ όργανο που έπαιζε ένας άνθρωπος που ήταν καθισμένος πάνω σε καρφιά και φορούσε άσπρη κελεμπία κι ένα άσπρο πανί ήταν τυλιγμένο γύρω από το κεφάλι του. Πολύ ενδιαφέρον το θέαμα…Ναι μάλλον πρέπει να βρισκόταν στην Ινδία και αυτός μπροστά του ήταν φακίρης. Δεν μπόρεσε να δει και να μάθει περισσότερα. ΄Ισα που πρόλαβε και πέταξε μακριά, πριν τον κάνει λιώμα η χοντροπατούσα του ελέφαντα που περνούσε από κει, έχοντας έναν χρυσοστολισμένο επιβάτη στην πλάτη του.

Πετώντας ώρες πολλές, κάποια στιγμή κουράστηκε κι αποφάσισε να κατέβει και να ξεκουραστεί σ΄έναν περίεργο τόπο.  Τα σπίτια ήταν πολύ διαφορετικά απ΄ό,τι είχε δει μέχρι τώρα, με ξεχωριστές, ιδιαίτερες σκεπές,

πολύ όμορφα στολισμένους κήπους κι οι άνθρωποι είναι χλωμοί, έως και κίτρινοι, έχουν σχιστά μάτια, τρώνε ρύζι, κυκλοφορούν με ποδήλατα κι οι γυναίκες έχουν κότσο στα μαλλιά, φοράνε μεταξωτές μακριές ρόμπες –τα κιμονό- και κρατούν πολύχρωμες βεντάλιες για να κάνουν αέρα και χαριτωμένες ομπρέλες για τον ήλιο.

Ακριβώς όπως το φαντάστηκε ο γλάρος, κι όπως σωστά μαντέψατε κι εσείς βρίσκεται στην Κίνα. Όμως νύχτωσε και κούρνιασε σε μια μικρή σπηλιά στην ακροθαλασσιά ,χαζεύοντας ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, για να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί.

΄Ηταν τόσο ευχαριστημένος από τα ταξίδια του, που στο όνειρό του είδε πως βρισκόταν στον παράδεισο μαζί με τον Αδάμ και την Εύα.

Την άλλη μέρα, βούτηξε στη θάλασσα κι έπιασε κι έφαγε ένα πολύ νόστιμο ψάρι και σκέφτηκε πως πολύ θα ήθελε να πήγαινε στο βυθό για να δει και να γνωρίσει όλους, όσοι ζουν εκεί. Εκείνη τη στιγμή πήδησε πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας ένα ψάρι και στην προσπάθειά του να το πιάσει , εκείνο τον παρέσυρε στο βυθό.  Και τι δεν είδε εκεί….ψάρια με διάφορα χρώματα , σχήματα και μεγέθη, καρχαρίες, ξιφίες, δελφίνια, φάλαινα όρκα, καλαμάρια, καβούρια και αστερίες, καράβια βυθισμένα πάνω στα φύκια, πειρατές να  ψάχνουν για θησαυρό, και μία κασέλα με θησαυρό που τον έδωσε γρήγορα στη γοργόνα να τον πάει στα παιδιά που ζουν στην Αφρική και πεινάνε.

Όμως έπρεπε να βγει στην επιφάνεια της θάλασσας γιατί χρειαζόταν να πάρει αέρα και τότε είδε πως κολυμπώντας στον βυθό είχε φτάσει σε μια νέα περιοχή. Βγήκε και κάθισε σ΄ένα βράχο να στεγνώσουν τα φτερά του και τότε παρατήρησε πως εκεί κοντά υπήρχαν σκηνές φτιαγμένες από δέρμα,  ζωγραφισμένες με περίεργα σχέδια, τελείως διαφορετικές απ΄αυτές που είχε συναντήσει στην Αφρική. Μέσα από τις σκηνές αυτές έβγαινε καπνός που άναβαν οι άνθρωποι εκεί για να ζεσταίνονται και να φωτίζουν την νύχτα. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν λίγο πιο κόκκινοι από άλλους και φορούσαν φτερά στο κεφάλι. Μάλλον πρέπει να είμαι στην Αμερική κι αυτοί είναι οι Ινδιάνοι για τους οποίους του έλεγε ιστορίες, όταν ήταν μικρός γλαρούλης,  ο πολυταξιδεμένος μπαμπάς του. Και βεβαιώθηκε όταν πετώντας πιο κάτω είδε μια αποικία Άγγλων που είχαν καλύτερη τεχνολογία από τους Ινδιάνους και παραδίπλα τους οπλισμένους κάου-μπόηδες που φύλαγαν τα κοπάδια τους πάνω στ΄άλογά τους ,φορώντας καπέλο  και πιστόλια.

Κι ενώ σκεφτόταν όλα αυτά, έγινε μια δυνατή έκρηξη ηφαιστείου και τον πέταξε ψηλά , πολύ ψηλά στον ουρανό, πάνω κι από τα σύννεφα, τόσο που έβλεπε τη γη από πολύ μακριά σαν μια μικρή γαλαζοπράσινη μπάλα. Ξαφνικά πέρασε ξυστά από δίπλα του ένα διαστημόπλοιο που τον παρέσυρε, κι όταν συνήλθε είδε μπροστά του μια μπάλα με δαχτυλίδια.

-Πρέπει να είναι ο πλανήτης Κρόνος με του ξακουστούς δαχτύλιούς του, σκέφτηκε (βλέπεις ο γλάρος Ταξιδευτής είχε πολλές γνώσεις γιατί του άρεσε πολύ το διάβασμα).

Συνέχισε να πετάει κι έφτασε στον Πλούτωνα, όπου είδε πολλούς κρατήρες και κατέβηκε να εξερευνήσει. Όμως παρουσιάστηκαν μπροστά του, εχθρικοί οι εξωγήϊνοι που ήταν τεράστιοι κι είχαν 6 μάτια, 3 χέρια, 2 κεραίες στο κεφάλι και φορούσανε μωβ ρούχα. Ο μικρός γλάρος φοβήθηκε πολύ από την άγρια  όψη τους και μόλις που πρόλαβε να πετάξει μακριά και να φτάσει στον ΄Αρη για να ξεκουραστεί. Εκεί συνάντησε το διαστημόπλοιο , που τον είχε παρασύρει προηγουμένως και τους αστροναύτες που έδειχναν έκπληκτοι από την παρουσία ενός γλάρου εκεί.

Αφού τελείωσαν την αποστολή τους εκεί οι αστροναύτες, μπήκαν στο διαστημόπλοιό τους για να γυρίσουν στην γη και πήραν μαζί τους τον μικρό γλάρο. Κι έτσι είχε την ευκαιρία να δει πώς είναι από μέσα ένα διαστημόπλοιο. Πω πω πόσα πολύχρωμα κουμπιά είχε, που αναβόσβηναν! Αλλά επειδή ήταν πάρα πολύ κουρασμένος, έκλεισε  τα ματάκια του και πήρε έναν υπνάκο, μέχρι να ολοκληρωθεί το ταξίδι της επιστροφής προς τη γη. Αλλά ο γλάρος ταξιδευτής και στα όνειρά του ακόμη , ταξιδεύει….. ταξιδεύει στον όμορφο κόσμο της φαντασίας των παιδιών του νηπιαγωγείου.

 Πρώτα λοιπόν πήγε στη Χώρα των Ευχών, για να πραγματοποιήσει τις ευχές όλων των ανθρώπων και τη δική του που ήθελε να πιάσει τον ουρανό 

 Μετά στην Χώρα των Ιπποτών, όπου συνάντησε κάστρα και ιππότες να μάχονται πάνω στα άλογα.

 Στη Χώρα των Πεταλούδων, όπου πολύχρωμες πεταλούδες πετούσαν χαρούμενα στο φως.

 Στη Χώρα των Πριγκιπισσών,  όπου χαρούμενες πριγκίπισσες χόρευαν με μια απαλή μαγευτική μουσική. 

 Στη Χώρα των Τοξοβόλων, όπου οι τοξοβόλοι έριχναν βέλη στους κακούς.

Στη Χώρα των πουλιών που κελαηδούσαν γλυκά. 

 Στη Χώρα του Τσίρκου, όπου παρακολούθησε μαγικά κόλπα , ακροβατικά και σπουδαία ζώα. 

 Στη Χώρα των μπαλαρίνων.

 Στη Χώρα των Μαϊμούδων. 

 Στη Μαγική Χώρα των Υπολογιστών για να μας φέρει καινούρια παιχνίδια.

Στη Χώρα των Παραμυθιών. 

 Στη Χώρα της Χαράς των κλόουν.

 Στη Χώρα των Ποντικιών

Στην Χώρα του Καράτε κι είδε παιδιά να μαθαίνουν καράτε. 

Στη Χώρα του Δούρειου ΄Ιππου και είδε πώς κατέκτησαν την Τροία οι ΄Ελληνες ήρωες. 

Στη Χώρα των Θαυμάτων , όπου είδε πολλά περίεργα και θαυμαστά πράγματα.

Στη Χώρα των ονείρων, τι λέτε να είδε;

Είδε όμορφα όνειρα που στέλνει στα παιδιά ο Βασιλιάς ΄Υπνος με τις Νεραϊδοκόρες του, για να κοιμούνται όμορφα και να μην φοβούνται. Κι εμείς θα βάλουμε στο δωμάτιό μας τον χαμογελαστό χαρταετό που φτιάξαμε στο νηπιαγωγείο, κι όταν κάθε βράδυ που θα του λέμε ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ θα μας χαμογελά, θα είμαστε  σίγουροι ότι θα δούμε τα πιο όμορφα όνειρα!

Μήπως είδε και τα κρυφά μας όνειρά για το τι θέλουμε να γίνουμε όταν θα μεγαλώσουμε;