ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ

 Κάποια μέρα  ένα  παιδί  έφερε στο νηπιαγωγείο  ένα βιβλίο  που στο εξώφυλλό του είχε την εικόνα  ενός αερόστατου . Κάποιο παιδί  ρώτησε:

-Τι είναι αυτό  .

Και ξεκίνησε μια συζήτηση γιατί πολλά παιδιά ήξεραν ότι αυτό το πράγμα ήταν ένα  αερόστατο. Ένα παιδί , η Μαρία νομίζω ότι ήταν ,  κοίταζε μαγεμένη  την εικόνα και είπε :

-Πως θα ήθελα να ταξίδευα και εγώ με ένα  .

-Ωραία θα ήταν  , είπε και ο Γιώργος.

-Κι εγώ θα ήθελα πολύ είπε η Κυριακή .

-Κι εγώ, κι εγώ  , φώναξαν πολλά παιδιά μαζί.

-Ναι αλλά που μπορούμε να βρούμε ένα αερόστατο  άραγε ρώτησε  ο Θανασάκης .

_Να το πούμε στην τηλεόραση πως ψάχνουμε για αερόστατο  ,  είπε η Αγγελική . Να το πουν στις ειδήσεις .

-Μήπως μπορούμε να το αγοράσουμε  από κάποιο  κατάστημα , είπε ο Μιχάλης.

-Εγώ δεν έχω δει  να πουλάνε  τέτοια  πράγματα στα καταστήματα , είπε ο Μιχάλης .

 Η δασκάλα συμφώνησε να το πουν σε κάποιο κανάλι  στην τηλεόραση  και πρότεινε να το βάλουν  αγγελία  σε εφημερίδα « ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ».

 Την άλλη μέρα  κι αφού  είχαν  βάλει  την αγγελία  στην εφημερίδα  και το είπαν στην τηλεόραση  ήρθε στο σχολείο  ένα ενημερωτικό έντυπο  για κάποιο διαγωνισμό  ζωγραφικής   όπου το βραβείο  θα έπαιρνε  το σχολείο  που έστελνε  τις καλύτερες ζωγραφιές με θέματα από όλη τη  γη . Και  το βραβείο  αυτό θα ήταν  ένα αερόστατο.

 Τα παιδιά ενθουσιασμένα έβαλαν   όλη τους τη τέχνη  και ζωγράφισαν βουνά , θάλασσες ,  ποτάμια , χωράφια  , παιδιά από όλη τη γη  και άλλα ωραία  και τα έστειλαν  για να συμμετέχουν στο διαγωνισμό.

 Όσο  όμως περίμεναν  νέα από τον διαγωνισμό  ζωγραφικής  ήρθε  στο νησί  μας ένα  τσίρκο κι η Αννούλα  είδε ένα ωραίο αερόστατο. Ρώτησε  αν  το πουλούσαν και οι άνθρωποι του τσίρκου   της είπαν πως το πουλούσαν αλλά ήταν πολύ ακριβό  Η  Αννούλα  μίλησε στους συμμαθητές της  για το  ακριβό  αερόστατο  και τα παιδιά αποφάσισαν  να σπάσουν  τους κουμπαράδες τους  και να βάλουν όλα μαζί  τα χρήματα για να τα αγοράσουν . Όμως τα χρήματα  δεν ήταν αρκετά  .

_Έχω μια ιδέα  , είπε  η Μαρία . Να κάνουμε παζάρι  και να πουλήσουμε  παιχνίδια που δεν θέλουμε πια

 

.

-Μπράβο ! φώναξαν με ενθουσιασμό  τα  παιδιά και άρχισαν   τις  ετοιμασίες.

 Δούλεψαν  πάρα πολύ και το παζάρι  που έστησαν  στη αυτή του σχολείου πήγε πολύ καλά . Κατάφεραν μάλιστα  να μαζέψουν το ποσό και να αγοράσουν το αερόστατο  που τόσο πολύ ήθελαν .

  Ένα  φορτηγό  του τσίρκου το έφερε στην αυλή  του σχολείου  . Ήταν   ένα μεγάλο  μπαλόνι  , που είχε  σαν μπαλώματα  τετράγωνα κομμάτια  με όλα τα χρώματα  που μπορούσε κανείς να φανταστεί. Από κάτω ήταν  ένα μεγάλο καλάθι  δεμένο με σχοινιά  πάνω στο μπαλόνι . Τα παιδιά έστησαν γύρω του ένα γαϊτανάκι  κι άρχισαν να χορεύουν « έχουμε αερόστατο , έχουμε αερόστατο».

 Μετά  άρχισαν τις προετοιμασίες για το ταξίδι  . Πρώτα  λοιπόν έκαναν  κατάλογο με τα πράγματα  που ήθελαν να πάρουν μαζί τους : Κινητό τηλέφωνο, για ώρα ανάγκης, μαξιλάρια ,  τσάντα  με καλλυντικά ,  βιβλία , φαγητό , νερό  , φάρμακα , ζεστά ρούχα  και παπούτσια γιατί εκεί πάνω κάνει πολύ  κρύο .

 Ξαφνικά  ανακάλυψαν  ότι  είχαν   να αντιμετωπίσουν  ένα σοβαρό   πρόβλημα . Που θα χωρούσαν όλα τα παιδιά  κι όλα τα πράγματα  μαζί σε αυτό το καλάθι . Καθώς  σκέφτονταν  να δουν τι θα κάνουν   έξω  από το σχολείο  σταμάτησε ένα φορτηγό  που έφερε ένα μεγάλο αερόστατο  που είχε πάνω του ένα  σωρό ζωγραφιές . Είχε ένα ψαρά  που ψάρευε στο ποτάμι  μέσα στη βάρκα του  , ενώ έξω στη στεριά  ήταν το σπίτι του  και το άλογό του   και γύρω, γύρω  δέντρα.

 -Τι είναι τούτο πάλι  ; αναρωτήθηκαν .

- Είναι  το βραβείο που κερδίσατε  στο διαγωνισμό ζωγραφική ς , είπε ένας κύριος  που κατέβηκε από το φορτηγό  και με την βοήθειά  του οδηγού  το μετέφεραν  στην αυλή του σχολείου.

 Νέες χαρές  , χοροί και τραγούδια  « έχουμε αερόστατο , έχουμε  αερόστατο.» Πάλι όμως τα παιδιά   ήταν πολλά ακόμα κι αν μοιράζονταν στα 2  αερόστατα . Άρχισαν  λοιπόν να συζητούν  τη λύση  να φύγουν για ταξίδι  τα μισά παιδιά και μετά τα υπόλοιπα. Ναι αλλά κανείς δεν ήθελε να μείνει πίσω  κι έτσι ξεκίνησαν όλοι καυγάδες . Πάνω στο καυγά  χτύπησε το τηλέφωνο  κι ήταν κάποιος κύριος Ταξείδης  . Αυτός ο κύριος άκουσε  στη  τηλεόραση  ότι τα  παιδιά  αυτού του σχολείου  αναζητούσαν αερόστατο  κι επειδή εκείνος  είχε ένα που μ’ αυτό  είχε ταξιδέψει όλο τον κόσμο το είχε βαρεθεί  και  είπε πως θα το προσφέρει  ευχαρίστως στα παιδιά .

 -Ζήτω,  φώναξαν τα παιδιά   όλα τα παιδιά μαζί , να είσαι καλά κύριε  Ταξείδη!

  Την άλλη μέρα ένα τρίτο  αερόστατο  πολύχρωμο  προστέθηκε στην αυλή του σχολείου  . Αυτό ήταν γεμάτο  πολύχρωμες μπάλες  σε ό,τι χρώμα μπορούσε κανείς να φανταστεί . Τα παιδιά ήταν  πολύ χαρούμενα . Χωρίστηκαν λοιπόν σε τρεις ομάδες  ανάλογα με τους φίλους που ήθελαν  να είναι μαζί  στο μεγάλο ταξίδι  και κάθε  ομάδα διάλεξε σε πιο αερόστατο θα ταξιδέψει  και που θα πήγαινε.

 Εδώ  έγιναν κάτι μικροκαυγάδες   αλλά όταν υπάρχει καλή διάθεση  λύνονται όλα  τα προβλήματα . Έτσι το αερόστατο με τα μπαλώματα  θα πήγαινε στο  Βόρειο  πόλο  , το  άλλα με τις μπαλίτσες   στον Ισημερινό  και το τρίτο   , με τις πολύχρωμες   εικόνες   να γυρίσει μια βόλτα  όλη τη γη.  Η συμφωνία ήταν  να δουν και να φωτογραφίσουν  τα μέρη που θα πήγαιναν και να φέρουν κάτι από  αυτό για να  τα δουν και οι άλλες ομάδες  .

 Ξαφνικά  τα παιδιά ανακάλυψαν  ότι δεν  είχαν σκεφτεί  να πάρουν μαζί τους  κιάλια και φωτογραφική  μηχανή και έτσι πήγαν να τα αγοράσουν . Ήταν όμως  κι ένα άλλο πρόβλημα που προέκυψε . Πως   θα ταξίδευαν   ένα τέτοιο μεγάλο ταξίδι   και με ένα  τέτοιο παράξενο   μέσο  χωρίς να υπάρχει κάποιος   μεγάλος και έμπειρος   σε αυτό ;

 Ο κύριο Ταξείδης που ήταν ακόμα εκεί  , βλέποντας τον ενθουσιασμό  των παιδιών  δέχτηκε να συνοδέψει  την ομάδα που θα έκανε τον γύρω όλης της γης  και να δώσει οδηγίες στο δάσκαλο   που θα συνόδευε    τη ομάδα που θα πήγαινε στο  Ισημερινό και στον μπαμπά   της Κατερίνας  που ήταν πιλότος   και θα συνόδευαν τη Τρίτη ομάδα  στο  βόρειο και στο νότιο πόλο.

 Μια όμορφη  Κυριακή  τα παιδιά αποχαιρέτησαν  τους γονείς τους   μπήκαν στ’ αερόστατα    και ξεκίνησαν   για το μεγάλο   ταξίδι . Γέμισαν  αέρα  τα μπαλόνια , πέταξαν  έξω  τα σακιά με την άμμο  και σιγά, σιγά  τα αερόστατα  άρχισαν να ανεβαίνουν . Ευτυχώς  που ο κύριος Ταξείδης  θυμήθηκε  και πήραν  όλοι μαζί τους  από πυξίδα  κι έτσι  θα ήξεραν προς τα πού θα πάνε .

 Μετά από  μερικές μέρες  γύρισε  πρώτο το αερόστατο  που πήγε  στον Ισημερινό . Τα  παιδιά  γύρισαν   μαυρισμένα  κι έφεραν μαζί τους  ένα σωρό φωτογραφίες  από τη ζούγκλα .  Έβγαλαν   ένα μικρό μαϊμουδάκι,  που ήθελε να έρθει μαζί τους γιατί έγιναν φίλοι ,  μπανάνες  και δώρα κολιέ από κοχύλια  που τους χάρισαν  οι κάτοικοι της Αφρικής.

 Μερικές  μέρες αργότερα  γύρισε το αερόστατο  με τα παιδιά  που  είχαν πάει στους πόλους  της γης. Αυτά  έ έβγαλαν φωτογραφίες  ένα μικρό αρκουδάκι  άσπρο, που το βρήκαν  να κλαίει μόνο του  στους πάγους  και ένα πιγκουΐνο  που έδειχνε να θέλει  να έρθει μαζί τους . Μετά από λίγες ημέρες  γύρισε  και το τρίτο αερόστατο με την ομάδα που έκανε το γύρο της γης  . Αυτά  τα παιδιά είχαν  φυσικά μαζέψει  το περισσότερο  υλικό  και τις πιο πολλές φωτογραφίες  . Τι  δελφίνια  , φάλαινες καρχαρίες   στη θάλασσα, καμήλες  στην έρημο  . Τι καγκουρό  στην Αυστραλία , τι κοάλα στην Κίνα   , τι  ινδιάνικα καπέλα  , τι  εικόνες θαυμαστές απ’ όλη τη γη.

 Τα παιδιά  εμφάνισαν  τις φωτογραφίες  τους και τις  παρουσίασαν  σε μια έκθεση  στο σχολείο  , όπου ήρθε όλη η πόλη.  Μίλησαν σε μια μεγάλη συγκέντρωση  για όλα  όσα κάθε ομάδα   είδε και έζησε  εκεί που πήγαν και κατέληξαν  στο ότι το ωραιότερο   μέρος  που  είδαν ταξιδεύοντας  με το αερόστατό τους   εκεί ψηλά μέσα στα σύννεφα  κοντά στον ήλιο  ,  είναι  η Ελλάδα .

 Πάντως  έβαλαν τα αερόστατα  σε  ένα μεγάλο γκαράζ   και  είναι πρόθυμα  να τα δώσουν  σ’ όποιον  θέλει να ζήσει  περιπέτειες  σαν τις δικές τους  και να  δει τον κόσμο από ψηλά.