ΤΟ ΠΙΟ ΑΚΡΒΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

 

Ήταν κάποτε που λέτε ένας άρχοντας πολύ πλούσιος κι είχε παντρευτεί με μια πολύ όμορφη κοπέλα κι έμεναν σ΄ένα μεγάλο ωραίο αρχοντικό σπίτι, σαν αυτά που μόνο στα παραμύθια συναντάς.

Το σπίτι είχε γύρω – γύρω του ένα τεράστιο κήπο με χιλιάδες λουλούδια και δέντρα κι όμορφες μικρές λιμνούλες με νούφαρα και χρυσόψαρα. Είχε κι ένα σιντριβάνι στη μέση της μεγάλης μπροστινής αυλής.

Και θα μπορούσαν να ζούσαν χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι εκεί, ο άρχοντας με την αγαπημένη του αρχόντισσα.

Όμως δεν ήταν και ξέρετε γιατί; Γιατί ήθελαν πάρα πολύ να αποκτήσουν έστω κι ένα παιδάκι, αλλά παιδάκι δεν είχαν.

Κάλεσαν πολλούς γιατρούς απ΄όλη τη γη, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να βοηθήσει το ζευγάρι ν΄αποκτήσει το παιδάκι που τόσο πολύ ήθελαν.

Κι έτσι περνούσε ο καιρός στο μεγάλο εκείνο κι όμορφο σπίτι, που οι κάτοικοί του δεν χαμογελούσαν πια.

Κάποια μέρα όμως κι εκεί που δεν το περίμενα πια, η αρχόντισσα έμεινε έγκυος κι επιτέλους  απόκτησαν το πολυπόθητο παιδί τους, ένα πανέμορφο μικρό αγοράκι.

Κι η χαρά γέμισε το σπιτικό τους.

Και το μωρό σιγά- σιγά μεγάλωνε με πολύ αγάπη και στοργή.

Επειδή όμως δυσκολεύτηκαν πολύ να το αποκτήσουν κι ήταν λίγο μικροκαμωμένο η αρχόντισσα δεν το άφηνε να βγει από το σπίτι για να μην αρρωστήσει. Δεν το άφηνα να έρθει σ΄επαφή με άλλα παιδιά για να μην πάθει κάτι. ΄Ετσι έφτιαξαν ένα τεράστιο χώρο μέσα στο αρχοντικό, όπου έβαλαν όλων των ειδών τα παιχνίδια για να παίζει το μικρό αρχοντόπουλο.

Όλα τα παιχνίδια που μπορεί να βάλει το μυαλό σας, (άμαξες, ζωάκια, σπίτια, παζλς, επιτραπέζια,τουβλάκια, κουνιστά αλογάκια, τρενάκια,  και άλλα πολλά  )υπήρχαν στο μεγάλο αυτό δωμάτιο για να παίζει το μικρό αρχοντόπουλο.

Κι όταν ήρθε ο καιρός να μάθει γράμματα, έφεραν στο σπίτι τους καλύτερους δάσκαλους, για να μην χρειαστεί να πάει το παιδί τους στο σχολείο με τα άλλα παιδιά.

όμως το μικρό αρχοντόπουλο δεν ήταν χαρούμενο μ΄όλα αυτά.

Σιγά- σιγά τα βαρέθηκε κι άρχισε να μην παίζει. Μετά άρχισε να μην τρώει μέχρι που αρρώστησε. Τότε οι γονείς του φώναξαν πάλι όλους τους γιατρούς απ΄όλο τον κόσμο. Αυτοί του έδωσαν ένα σωρό γιατρικά, αλλά δεν γινόταν τίποτε. Το παιδί κάθε μέρα γινόταν και χειρότερα. Έτσι χλόμιασε κι αδυνάτισε πολύ. Φώναξαν τότε μάγους και μάγισσες για να το κάνουν καλά. Κι αυτοί του έδωσαν ένα σωρό μαντζούνια αλλά το παιδί συνέχισε να  χειροτερεύει, τόσο πολύ που δεν μπορούσε  πια να σηκωθεί από το κρεβάτι του.

Έτσι όλη την ημέρα καθόταν στο κρεβάτι του κι έβλεπε έξω από το παράθυρό του, τον όμορφο κήπο τους.

Μια μέρα κάποια παιδιά  έπαιζαν στον δρόμο μπάλα. Κι η μπάλα έπεσε μέσα στον κήπο του αρχοντικού. Τότε τα παιδιά σκαρφάλωσαν στην μάντρα του κήπου και μπήκαν στην αυλή του αρχοντικού να πάρουν την μπάλα, αλλά τους άρεσε εκεί και συνέχισαν το παιχνίδι τους.

Το μικρό αρχοντόπουλο, μόλις είδε τα παιδιά, χάρηκε πολύ και τα μάτια του έλαμψαν. ΄Ένα από τα παιδιά μάλιστα , καθώς έπαιζαν είδε το μικρό αρχοντόπουλο στο παράθυρο και σήκωσε το χέρι του και το χαιρέτησε. Το ίδιο έκανε κι εκείνο. Τότε το παιδί που ήταν στην αυλή έκανε μια κίνηση με το χέρι του σαν να του έλεγε : «έλα κι εσύ να παίξουμε»

‘ Όμως κάποιος από τους υπηρέτες βγήκε και έδιωξε τα παιδιά και το μικρό αρχοντόπουλο άρχισε να κλαίει.

Όταν  το είδε αυτό η μητέρα του, στεναχωρήθηκε πολύ. Και την άλλη μέρα που βγήκαν πάλι τα παιδιά να παίξουν έστειλε κάποιον και τα προσκάλεσε να παίξουν στην αυλή τους.

Το μικρό αρχοντόπουλο χάρηκε τόσο που είδε πάλι τα παιδιά , που ζήτησε να του φέρουν γάλα. Και το ήπιε όλο.

Τα παιδιά από την αυλή γύρισαν και τον κοίταξαν , σήκωσαν τα χέρια τους και τον χαιρέτησαν. Κι εκείνος έκανε το ίδιο.

Κάθε μέρα από τότε τα παιδιά έρχονταν κι έπαιζαν στην αυλή του αρχοντικού και το μικρό αρχοντόπουλο ζητούσε κάθε μέρα γάλα και σιγά- σιγά άρχισε να τρώει και φαγητό.

Η χαρά της αρχόντισσα δεν περιγράφεται.

Κι όταν δυνάμωσε λίγο, κάλεσαν τα παιδιά να παίξουν στον μεγάλο εκείνο χώρο με τα χιλιάδες όμορφα παιχνίδια, που εκείνα δεν είχαν δει ούτε στον ύπνο τους. Και παρ΄όλο που ήταν στο κρεβάτι , τα παιδιά έπαιζαν μαζί του. Και το μικρό αρχοντόπουλο χαιρόταν με την παρέα των άλλων παιδιών και συνέχιζε να τρώει και να δυναμώνει σιγά- σιγά.

Μια μέρα , τα παιδιά τον βοήθησαν να σηκωθεί λίγο από το κρεβάτι τους και να παίξει μαζί τους. Την άλλη μέρα σηκώθηκε κι έπαιξε λίγο περισσότερο. Και κάθε μέρα δυνάμωνε και πιο πολύ, μέχρι που κάποια μέρα κατάφερε να σηκωθεί μόνο του και να περιμένει τους φίλους του για να παίξουν. Εν τω μεταξύ άρχισε να παίρνει βάρος και τα μάγουλά του να παίρνουν ένα ροδαλό χρώμα , το χρώμα της υγείας.

Όλοι ήταν χαρούμενοι στο μεγάλο αρχοντικό. Η αρχόντισσα γιατί έγινε καλά το παιδί της, το αρχοντόπουλο γιατί είχε φίλους, τα παιδιά γιατί έπαιζαν με έναν νέο φίλο και πολλά όμορφα παιχνίδια.

Κι όταν το αρχοντόπουλο έγινε τελείως καλά και δυνάμωσε αρκετά, κατέβηκε στην αυλή κι έπαιζε με τα άλλα παιδιά μπάλα, κυνηγητό ,κρυφτό κι ένα σωρό άλλα παιχνίδια.

Η αρχόντισσα που τα έβλεπε όλα αυτά , δεν πίστευε στα μάτια της. Κι επειδή σε λίγες μέρες ήταν τα γενέθλια του μικρού αρχοντόπουλου σκέφτηκε να οργανώσει μια μεγάλη γιορτή και να καλέσει όλα τα παιδιά για να γιορτάσουν μαζί.

Έτσι λοιπόν έστησαν στην αυλή ένα σωρό παιχνίδια ( κούνιες, τραμπάλες, τσουλήθρες, κάστρα, μπασκέτες, τέρματα ποδοσφαίρου κ.α ), ετοίμασε πολλά διαλεχτά φαγητά πάνω στο τραπέζι και μια υπέροχη τούρτα με πολλή σοκολάτα και κάλεσε τα παιδιά.

Και τα παιδιά ήρθαν . Κι όλοι μαζί πέρασαν πάρα πολύ όμορφα. Έπαιξαν με τα παιχνίδια της αυλής και διασκέδασαν.

Κι όταν πέρασε η ώρα κι έπρεπε να φύγουν, το μικρό αρχοντόπουλο κάλεσε τους φίλους του στο μεγάλο δωμάτιο που είχε όλα τα παιχνίδια του και τους είπε να διαλέξει ο καθένα όποιο παιχνίδι του άρεσε και να το πάρει. Και πραγματικά έτσι έγινε.

Κι από τότε όλοι μαζί , αχώριστοι φίλοι έπαιζαν στην  αυλή του σπιτιού, μερικές φορές στην πλατεία του τόπου, στα σπίτια των άλλων παιδιών μα και στο σχολείο, γιατί ξέχασα να σας πω ότι το μικρό αρχοντόπουλο ζήτησε από τη μαμά του , σαν δώρο για τα γενέθλιά του, να πάει στο σχολείο μαζί με τα άλλα παιδιά κι εκείνη  φρόντισε να τον στείλει εκεί που θα  του άρεσε.