Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΦΑΛΑΙΝΑΣ

 

Στα γαλανά κρυστάλλινα νερά της θάλασσας, στα βάθη του ωκεανού,  ζει η Ουρανία  Κοχυλένια, μια όμορφη μικρή γοργόνα που πήρε το όνομά της από τα μαλλιά της που έχουν το χρώμα του ουρανού  και το επίθετο από τα κοχύλια που έχει στα ρούχα της.

Ζει λοιπόν στη μέση του ωκεανού , σ΄ ένα παραμυθένιο κάστρο  που είναι φτιαγμένο από κοχύλια. Εκεί έρχονται όλοι οι φίλοι της και παίζουν μαζί και πολλές φορές εκείνη τους τραγουδάει.

Κι έχει πολλούς φίλους ,άλλες γοργόνες, μικρά και μεγάλα ψάρια, αστερίες, ιππόκαμπους ,θαλάσσιες  χελώνες, δελφίνια, ξιφίες, φάλαινες, καρχαρίες. Είναι καλή κι ευγενική γι αυτό είναι φίλη με όλα τα πλάσματα της θάλασσας.

Μια μέρα, ενώ καθόταν πάνω σ΄ένα βράχο , παρέα μ΄έναν αστερία που λιάζονταν κι εκείνος κάτω από τον ήλιο,  ήρθε λαχανιασμένος ο ξιφίας και της είπε:

- Η φάλαινα  δεν είναι καλά και χρειάζεται βοήθεια.

- -Τι έπαθε;  Μήπως έμπλεξε σε δίχτυα και δεν μπορεί να βγεί;

-Όχι, κάτι χειρότερο συμβαίνει. Αν ήταν μπλεγμένη σε δίχτυα θα την βοηθούσα εγώ. Θα έκοβα τα δίχτυα και θα την ελευθέρωνα.

-Μήπως είναι βαριά χτυπημένη από   δυναμίτη  που ρίχνουν οι άνθρωποι στο βυθό για να πιάνουν πολλά ψάρια μαζί;

-Όχι!!! Βέβαια οι άνθρωποι φταίνε γι αυτό που της συνέβη, αλλά δεν είναι από δυναμίτη.

-Ε, τότε  τι της συμβαίνει; Πες μας πια και μας έσκασες….

-Κατάπιε ένα πλαστικό μπουκάλι από νερό….

-Δηλαδή τι μας λες τώρα, ότι η φάλαινα που ζει μέσα στο νερό ήθελε να πιει ένα μπουκάλι νερό;

_ Όχι, όχι, δεν καταλάβατε…. Κατάπιε το ίδιο το μπουκάλι κι αυτό πήγε και σφήνωσε στον φυσητήρα της και δεν μπορεί πια να βγάλει νερό και κοντεύει να σκάσει….

-Πω, πω  η καημένη , πάμε γρήγορα να την βοηθήσουμε, είπε η γοργόνα και κολύμπησε γρήγορα εκεί που η φάλαινα βογκούσε  αχ, βαχ! , ξαπλωμένη στο βυθό.

-Ακούω προτάσεις , είπε η γοργόνα.  ΄Οποιος ξέρει να μιλήσει και να μας πει τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε την φίλη μας την φάλαινα.

-Να της  ρίξουμε στο στόμα ένα υγρό που λιώνει το πλαστικό κι όταν αυτό λιώσει εκείνη θα νοιώσει καλύτερα, είπε κάποιο ψαράκι κλόουν.

-Δεν νομίζω ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό, είπε η γοργόνα. Αυτά τα υγρά είναι πολύ επικίνδυνα και μπορεί να πάθει χειρότερο κακό, ένα  βαθύ έγκαυμα.

-Να προσπαθήσει ο ξιφίας με το στόμα- ξίφος του να βγάλει το πλαστικό από το στόμα της, είπε ένα άλλο ψαράκι.

-Καλή ιδέα φαίνεται , είπε η γοργόνα. Εμπρός λοιπόν καλέ μου ξιφία, προσπάθησε σε παρακαλώ να βοηθήσεις τη φίλη μας.

Η φάλαινα άνοιξε το στόμα της κι ο ξιφίας δειλά -δειλά , προσπάθησε και ξαναπροσπάθησε να τσακώσει με το στόμα-ξίφος του το πλαστικό μπουκάλι, αλλά το μόνο που κατάφερε  ήταν να το σπρώξει ακόμα πιο μέσα κι η φάλαινα να πονάει ακόμα πιο πολύ.

-Να φωνάξουμε την καρέτα- καρέτα, την μεγάλη θαλασσογιατρό μας !είπε κάποιο άλλο ψαράκι.

-Πολύ καλή ιδέα, συμφώνησε κι η γοργονίτσα. Τρέχα καλό μου δελφινάκι, τρέχα γρήγορα να βρεις την θαλάσσια χελώνα και να πεις να έρθει όσο πιο γρήγορα μπορεί, γιατί η φάλαινα δεν είναι καθόλου καλά και δεν θα αντέξει για πολύ ακόμη.

Το δελφινάκι έφυγε και κολυμπούσε τόσο γρήγορα που σε αγώνα θα νικούσε ακόμα και το  πέταγμα των γλάρων.

Βρήκε τη θαλάσσια χελώνα  και της εξήγησε τι είχε συμβεί.

Εκείνη πήρε βιαστικά τα ακουστικά της και την τσάντα με τα γιατροσόφια της και πήγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε να εξετάσει την κατάσταση της φάλαινας.

Αφού την εξέτασε προσεκτικά είπε:

-Λυπάμαι πολύ , αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για να ανακουφίσω την φάλαινα, μόνο οι άνθρωποι μπορούν να βοηθήσουν.

-Και πώς θα γίνει να τους ειδοποιήσουμε;

-Το βρήκα, είπε η γοργόνα, θα δώσω ανθρώπινη φωνή στο δελφινάκι. Κι αυτό θα πάει να ειδοποιήσει τον ψαρά.

Πραγματικά έτσι κι έγινε. Το δελφινάκι με την ανθρώπινη φωνή συνάντησε μια βάρκα μ΄έναν ψαρά κι άρχισε να πηδάει έξω από το νερό. Και σε κάθε πήδημα έλεγε λίγα λόγια από το πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί στη φάλαινα.

Ο ψαράς στην αρχή ενοχλήθηκε και δεν καταλάβαινε τι ήθελε αυτό το ενοχλητικό δελφίνι, όταν κατάλαβε όμως του είπε να βγει με κάποιο τρόπο η φάλαινα στα ρηχά κι εκείνος θα ειδοποιούσε τους Ανθρώπους της helmepa για να την βοηθήσουν.

Έτσι το δελφινάκι επέστρεψε στους φίλους του στο βυθό και του είπε ό,τι ακριβώς του είπε ο ψαράς. Κι όλοι μαζί προσπαθούσαν να σπρώξουν την φάλαινα προς τα ρηχά, αλλά ήταν πολύ μεγάλη κι ήταν πολύ δύσκολο.

Τότε ο καρχαρίας πήγε κι έφερε ένα μεγάλο δίχτυ που είχε φυλαγμένο, την έβαλαν μέσα προσεκτικά κι όλοι μαζί έπιασαν  το δίχτυ από τις άκρες , με πρώτο και καλύτερο τον καρχαρία και σιγά – σιγά την έσυραν στα ρηχά.

Τότε η γοργόνα άρχισε να τραγουδά  δυνατά κι οι άνθρωποι κατάλαβαν , μπήκαν σε βάρκες και πήραν την φάλαινα που πια ήταν πολύ αδύναμη, έξω στη στεριά και την έβαλαν σε μια πισίνα. Εκεί ο θαλασσοκτηνίατρος της έκανε μια ένεση και κοιμήθηκε και της άνοιξαν μια μικρή τρύπα στο κεφάλι κι έτσι έβγαλαν το πλαστικό μπουκάλι.

Όταν ξύπνησε η φάλαινα, ένοιωθε πια καλά και μπορούσε να φυσά πάλι νερό απ΄το κεφάλι της, αλλά ένοιωθε και φοβισμένη μακριά από το βυθό και τους φίλους της.

Όμως οι άνθρωποι τη φρόντισαν κι όταν ήταν τελείως καλά, την μετέφερα και την επέστρεψαν στην θάλασσα. Κι εκείνη χαρούμενη έβγαζε συνεχώς συντριβανάκια νερό για να τους ευχαριστήσει.

Πίσω στο βυθό οι φίλοι της, την περίμεναν με αγωνία κάθε μέρα  να επιστρέψει.

Κι όταν επιτέλους την είδαν να επιστρέφει και να είναι καλά , όπως και πριν, έκαναν ένα μεγάλο ψαρογλέντι στο κοχυλένιο κάστρο της γοργόνας Ουρανίας , όπου μουσική έπαιξαν οι  ξακουστοί  μουσικοί της περιοχής τα όστρακα και τα καβουράκια.

Κι από τότε όλοι στο βυθό πήραν ένα μάθημα κι έγιναν πολύ πιο προσεκτικοί για το τι τρώνε.

 Επίσης  μέσα σ΄ένα μπουκάλι έστειλαν μήνυμα στους ανθρώπους   που τους ευχαριστούν για τη βοήθεια που πρόσφεραν στην φάλαινα και την παρακάτω προσευχή.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΨΑΡΙΩΝ

«Παναγιά μας  κι Αϊ-Νικόλα,

 σας παρακαλούμε όλα

 πείτε στους τρελούς ανθρώπους

 που βρομίζουνε τους τόπους

 να προσέξουνε λιγάκι το γαλάζιο μας νεράκι.

 Αν σε μας βρομιές πετάνε,

Βρόμικα πως θα μας φάνε;

Και τη μύτη τους θα πιάνουν,

Βόλτα στο γιαλό θα κάνουν .»